اولین جمله‌ فارسی که یاد گرفتم، «پول نداریم» بود! / با حساب شخصی‌ هزینه تیم را دادم و آن را برنگرداندند/ ترامپ آمریکا را دگرگون کرد!

به گزارش خبرورزشی،  مارکو اورلیو داکونیا مهمان استودیوی خبرورزشی بود. مربی این فصل مس رفسنجان که مغز متفکر کادرفنی سیروس پورموسوی محسوب می‌شد و به همراه تیمش توانست بقا در لیگ برتر را جشن بگیرد، مدتی می‌شود در فوتبال ایران فعال بوده و سابقه کار در تیم‌هایی مثل استقلال خوزستان و تیم ملی جوانان را هم دارد. با مارکو در خصوص مسائل مختلفی صحبت کردیم و قطعا خواندن این مصاحبه، اصلا خالی از لطف نخواهد بود چرا که او در خصوص پیشنهاد پرسپولیس به خودش قبل از انتخاب اوسمار، کار در خلیج فارس، افت کیفی فوتبال ایران، مذاکرات ایران و آمریکا و البته اسطوره‌های برزیل و همچنین لیونل مسی صحبت کرد! بخش نخست مصاحبه مرتضی پیچکا با مارکو اورلیو را بخوانید و ویدیوی آن را هم با زیرنویس اختصاصی مشاهده کنید.

سلام آقای مارکو!
سلام مرتضی!

به خبرورزشی خوش آمدید ابتدا اگر صحبتی با مخاطبان دارید، بفرمایید.
بسیار متشکرم. خوشحالم که در کنار شما هستم و به مخاطبان عزیزمان نیز سلام می‌گویم.

ابتدا می‌خواهم درباره نام کامل شما به انگلیسی سؤال کنم.
نام کامل من مارکو آورلیو دا کونیا است.

همان‌طور که می‌دانیم، در برزیل معمولاً نام‌های خانوادگی طولانی‌تر هستند.
بله، زیرا ما نام پدر و مادر را ترکیب می‌کنیم و در برخی خانواده‌ها، نام پدربزرگ نیز اضافه می‌شود. برای بانوان نیز معمولاً نام همسر به نام خانوادگی آن‌ها افزوده می‌شود.

پس برای بانوان، نام‌ها طولانی‌تر می‌شود.
دقیقاً. به‌عنوان مثال، یکی از دخترعموهای من شش نام مختلف دارد.

آیا می‌توانید تلفظ دقیق آن را بیان کنید؟
بسیار طولانی است. واقعاً طولانی و شاید الان زمان نباشد که بتوانم همه آن را بگویم!

لطفاً درباره سوابق کاری و مسیر حرفه‌ای خود برای ما توضیح دهید و اینکه چه شد که تصمیم گرفتید به ایران بیایید؟
من ۶۰ سال سن و بیش از ۳۵ سال سابقه مربیگری دارم. کار خودم را به‌ عنوان مربی بدنساز در برزیل آغاز کردم و حدود ۱۳ تا ۱۴ سال در این زمینه فعالیت داشتم. از سال ۲۰۰۰ به‌عنوان مربی اصلی و طراح مشغول به کار شدم و در طول این ۲۵ سال، در ۲۴ باشگاه مختلف، سه تیم ملی و ۱۰ کشور مختلف تجربه کسب کرده‌ام. این مسیر حرفه‌ای بسیار پربار و طولانی بوده است.

با کدام تیم‌های ملی همکاری داشته‌اید؟
نخستین تجربه من در سال ۱۹۹۱ با تیم ملی اروگوئه بود، جایی که به‌عنوان مربی بدنساز برای آماده‌سازی جام جهانی ایتالیا تحت هدایت اسکار تابارز فعالیت کردم. سپس در سال ۲۰۱۳ با تیم ملی کویت به‌عنوان دستیار مربی ژروان ویرا همکاری داشتم و در نهایت در سال ۲۰۱۹ با سیروس پورموسوی در تیم ملی زیر ۱۹ سال ایران کار کردم.

با این تجربیات چه چیزی باعث شد تصمیم بگیرید چند سال در ایران بمانید؟
در سال ۲۰۱۷ با دعوت از استقلال خوزستان و شخص سیروس پورموسوی به ایران آمدم تا در نیم‌فصل دوم به تیم کمک و آن‌ها را برای لیگ قهرمانان آسیا آماده کنم. پیش از این، تجربه حضور در لیگ قهرمانان با تیم‌های الجزیره و العین امارات را داشتم. آن فصل عملکرد خوبی داشتیم، به‌ویژه در لیگ قهرمانان که با سه بازی زودتر صعود کردیم. متأسفانه به دلیل مشکلات مالی، باشگاه نتوانست به همکاری ادامه دهد.

شما با سیروس موسوی در استقلال خوزستان در دو دوره مختلف همکاری داشته‌اید. تفاوت بین سال اول حضور در ایران و همچنین فصل گذشته چیست؟ 
فصل گذشته نیز فصل موفقی بود. من بازهم در میانه فصل به تیم پیوستم و تحت هدایت پورموسوی فعالیت کردم. تفاوت اصلی در مدیریت باشگاه بود. مدیرعامل سال گذشته یعنی دکتر نجفی، سیستم مدیریتی منصفانه و قوی‌ای داشت و تمام تعهدات خود را به بازیکنان و کادر فنی عملی کرد. همه از جمله هواداران، مربیان و بازیکنان راضی بودند. زمانی که من وارد تیم شدم، تیم در رده‌های پایین جدول قرار داشت، اما خوشبختانه توانستیم وضعیت را بهبود بخشیده و از سقوط جلوگیری کنیم.

و اشاره کردید که تمام حقوق خود را از باشگاه دریافت نکرده‌اید.
بله، در سال ۲۰۱۷ هنگام حضور در لیگ قهرمانان آسیا بود که اتفاق عجیبی رخ داد. ما پیروز شدیم و من بسیار از این موضوع خوشحال بودم اما وقتی به هتل برگشتیم، دیدم همه اعضای کادرفنی ناراحت هستند! چراکه پس از پیروزی در بازی مقابل الفتح عربستان در عمان، متوجه شدم باشگاه توانایی پرداخت هزینه‌های هتل را ندارد. از من خواسته شد تا با استفاده از کارت اعتباری شخصی‌ام این هزینه‌ها را تقبل کنم، با این وعده که پس از بازگشت به ایران، مبلغ را بازپس دهند. اما تنها بخشی از آن پرداخت شد و چهار ماه از حقوق من نیز باقی ماند. اکنون هشت سال از آن ماجرا گذشته و هنوز این مطالبات پرداخت نشده است. در فصل گذشته نیز دکتر نجفی پیشنهاد توافقی دادند که طی آن من از ۵۰٪ مطالباتم گذشتم، اما مدیریت جدید این توافق را اجرا نکرد.

 یعنی توافق نقض شد؟
 دقیقاً. این مسئله بسیار ناامیدکننده است. من از سرمایه شخصی خود برای کمک به باشگاه استفاده کردم، اما نه تنها پولی دریافت نکردم، بلکه حتی پاسخ نامه‌هایم را نیز ندادند. ترجیح می‌دادم مسیر دوستانه‌ای برای حل این مشکل پیدا کنم، اما به نظر می‌رسد چاره‌ای جز پیگیری قانونی از طریق CAS یا فیفا ندارم. در آن صورت، باشگاه ملزم به پرداخت کل مبلغ به‌علاوه جریمه خواهد بود. امیدوارم در روزهای آینده این موضوع به صورت مسالمت‌آمیز حل شود.

 امیدواریم توافق نهایی اجرایی شود.
بله، امیدوارم.

این فصل نیز با سیروس موسوی در مس رفسنجان همکاری داشتید؟
بله، من در میانه فصل به این تیم پیوستم. مس رفسنجان تیم جدیدی با چالش‌های اداری بود، اما خوشبختانه با وجود بازیکنان باکیفیت و تحت هدایت پورموسوی، توانستیم از سقوط اجتناب کنیم. در حال حاضر نیز برنامه‌هایی برای آینده داریم.

قرارداد شما در پایان این فصل به اتمام می‌رسد؟
بله، در پایان فصل.

برنامه‌تان برای آینده چیست؟
اولویت من ماندن در ایران است، اما در حال حاضر پیشنهاداتی از کشورهای عربی نیز دارم، چرا که در آنجا شهرت خوبی کسب کرده‌ام. با این وجود، ترجیح شخصی من ادامه همکاری در ایران است.

 جالب است که با وجود سال‌ها تجربه در کشورهای عربی، ایران را ترجیح می‌دهید. تفاوت اصلی بین ایران و این کشورها چیست؟
بازیکنان ایرانی واکنش بسیار مطلوبی به تمرینات نشان می‌دهند. از نظر جسمانی قوی هستند و توانایی تحمل تمرینات سنگین را دارند. در کشورهای عربی بیشتر با نگرش تفریحی به فوتبال نگاه می‌شود، اما در ایران بازیکنان برای زندگی خود می‌جنگند، دقیقاً مانند شرایط در برزیل. در کشور من نیز بازیکنان باید حداکثر تلاش خود را انجام دهند، چرا که مسئولیت تأمین معاش خانواده بر عهده آنان است.

شما همچنین در آمریکا زندگی می‌کنید، اینطور نیست؟
بله، اینطور است.

همانطور که می‌دانید روابط بین ایران و آمریکا چندان مطلوب نیست، اما اخیراً گفتگوهایی در جریان است. نظر شما در این باره چیست؟
امیدوارم طرفین به توافق برسند، حداقل برای کاهش تحریم‌ها تا شرایط زندگی مردم بهبود یابد. به دولت ایران اعتماد دارم که می‌تواند به نتایج مطلوبی برای شهروندانش دست یابد.

 دیدگاه شما درباره آقای ترامپ چگونه است؟
ترامپ ساختار آمریکا را دگرگون کرد. بسیاری از سیاست‌ها را به طور ناگهانی تغییر داد. او به شدت به اصول خود پایبند است، اما این رویکرد تأثیرات منفی گسترده‌ای بر مردم، به ویژه مهاجران داشته است. در حال حاضر هیچ سیاست مشخصی برای مدیریت وضعیت مهاجران وجود ندارد. من شخصاً دو شرکت کوچک در آمریکا دارم که فعالیت آنها را متوقف کرده‌ایم، چرا که همه در انتظار روشن شدن وضعیت آینده هستند. سرمایه‌گذاری به ویژه برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط بسیار کاهش یافته زیرا ریسک موجود بسیار بالاست.

بازگردیم به موضوع ایران. هنگام اولین فعالیتتان در سال ۲۰۱۷، آیا پیش‌زمینه‌ای درباره این کشور داشتید؟
بله، البته اولین بار در سال ۲۰۱۰ به عنوان عضو کادر فنی العین برای بازی مقابل سپاهان به اصفهان سفر کردم. اولین برداشت من بسیار مثبت بود. در خارج از ایران تبلیغات منفی زیادی وجود دارد، اما وقتی به اینجا می‌آیید، امنیت را احساس می‌کنید. مردم مهمان‌نواز و مهربان هستند و همه چیز در دسترس است. بازیکنان ایرانی نیز از کیفیت بالایی برخوردارند. وقتی دعوت شدم، بدون هیچ تردیدی پذیرفتم و اکنون نیز از حضور در ایران خوشحالم.

انتظارات شما از ایران در آن زمان چه بود؟
واقعیت فراتر از انتظارات من بود. لیگ ایران در آن دوران از سطح کیفی بسیار بالایی برخوردار بود. نسل آن زمان بازیکنان از نظر فنی از نسل فعلی قوی‌تر بودند. البته امروز شاهد کاهش نسبی کیفیت فوتبال ایران هستیم که می‌توانیم در فرصتی دیگر به آن بپردازیم.

اولین کلمه‌ای که به فارسی یاد گرفتید چه بود؟
اولین کلمه‌ای که آموختم " پول نداریم" بود!

جمله‌ی مناسبی است!
بله، در هر باشگاهی - به ویژه در خوزستان - این اولین عبارتی است که می‌شنوید. این جمله در ذهن من ماندگار شده است.

آیا معنی آن را می‌دانید؟
بله، کاملاً. این یکی از تفاوت‌های ایران با دیگر کشورهای خاورمیانه است.