تکمیل خانه تخصصی کشتی جویبار چه روندی طی می‌کند؟

به گزارش ایرنا، ساخت ورزشگاه جویبار به عنوان پایتخت کشتی ایران و جهان مطالبه‌ای چند دهه‌ای بود که سرانجام پس از بازی‌های المپیک ریو ۲۰۱۶ و قهرمانی حسن یزدانی در آن رقابت‌ها که مدال طلای کشتی آزاد را پس از ۱۶ سال نصیب ایران کرده بود، به مرز تحقق نزدیک شد و در مراسم تجلیل از این کشتی گیر که شهریور ۱۳۹۵ با حضور وزیر وقت ورزش و جوانان در جویبار برگزار شد، کلنگ ساخت آن بدون پشتوانه مالی به زمین زده شد.

این سالن پنج هزار نفری با هدف حفظ و ارتقاء کشتی در این دیار پهلوان پرور به زمین زده شد تا افتخارات پهلوانان و قهرمانانی ارزنده‌ای همچون یعقوب نجفی جویباری، سبحان روحی، مهدی‌ حاجی‌زاده، رضا یزدانی، کمیل قاسمی، مسعود اسماعیل‌پور، عزت الله اکبری که در میادین جهانی و المپیک برای کشورمان افتخارآفرینی کسب کردند، استمرار یابد اما در دولت سابق ساختمان نیمه تمام آن به مهم ترین دغدغه ورزشکاران و کشتی گیران این شهرستان تبدیل شده بود.

روزی که مسوولان وقت کلنگ این ورزشگاه را به زمین می‌زدند، در جمع حاضران اعلام کرده بودند که این طرح با اعتبار ۳۰ میلیارد تومانی در بازه زمانی ۲ ساله به بهره برداری خواهد رسید، اما اکنون با گذشت زمان بودجه مورد نیاز برای تکمیل ۶۵ درصد باقی مانده ورزشگاه ۱۰۰ میلیارد تومان برآورد می‌شود.

روند تکمیل ورزشگاه پنج هزار نفری جویبار بعد از ۲ سال از آغاز ساخت آن در سال ۱۳۹۷ با ۱۵ درصد پیشرفت فیزیکی متوقف شد تا رنج شهروندان جویباری را از بی‌توجهی به وعده های داده شده، دوچندان کند.

ورزش دوستان می‌دانند که مدال‌آوری و قهرمانی‌ها تنها مختص به یک دوره زمانی خاص نیست و تقویم کشتی را که ورق بزنیم، می‌بینیم که جویبار در کشتی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و همواره کشتی گیران نام‌آوری از این دیار به رقابت‌های جهانی و المپیک اعزام و با افتخار آفرینی‌هایشان، پرچم سه رنگ ایران را به اهتزاز در آورده اند.

کشتی در جویبار ریشه در خاک دارد و مردم این دیار با پوست و استخوان این ورزش مُهیج را لمس می‌کنند. فنون این ورزش نسل به نسل و سینه به سینه از امثال مهدی حاجی زاده، سبحان روحی، یعقوب نجفی جویباری، کمیل قاسمی، رضا یزدانی، مسعود اسماعیل‌پور، عزیز و آیت واگذاری، حسن یزدانی، محمد نخودی، امیر محمد یزدانی و کامران قاسمپور به پهلونک‌ها و نونهالانی که در حال مرور فن کشتی در سوله‌های نه چندان استاندارد ورزشی این شهر هستند، در حال انتقال است.

مدال آوری‌ها تنها یک روی سکه است و زمانی که به سالن‌های کشتی این استان پا می گذراید می بینید که این سالن‌های ورزشی شایسته نام و آوازه کشتی مازندرانی نیست، اما کودکانی با ذوق وصف ناشدنی در سوله‌هایی که تنها نام سالن ورزشی را یدک می‌کشد، در حال تمرین و جُنب و جوش هستند.

در این میان طی این سال ها تاخیر در تکمیل خانه یا ورزشگاه کشتی جویبار که از آن با عنوان مجهزترین فضای ورزشی کشتی در ایران یاد می شود به مطالبه پهلوانان، قهرمانان مازندران و مردم دیار کشتی خیز جویبار مبدل شده است.

در آخرین اظهارنظر در خصوص وضعیت روند ساخت این طرح ورزشی سرپرست فرمانداری جویبار به خبرنگار ایرنا گفت که ساخت این سالن ورزشی پس از کسب مدال ارزشمند کشتی گیران جویباری در میادین ورزشی بین المللی وعده داده شد.

محمد مدانلو افزود: طی سال ها ساخت این طرح ورزشی بنا به دلایلی که مهمترین آن کمبود اعتبار است متوقف ماند.

وی با تاکید بر اینکه جویبار خطه علاقمندان به این رشته ورزشی و پایتخت کشتی ایران است، اظهار کرد: تسریع روند تکمیل آن از جمله مطالبات شهروندان و ورزشکاران است.

سرپرست فرمانداری جویبار ادامه داد: این طرح در حال حاضر پیشرفت فیزیکی ۷۰ درصدی دارد.

وی به بازدیدهای اخیر مسوولان کشوری از این طرح ورزشی اشاره و تصریح کرد : برای تکمیل آن به هزار میلیارد ریال اعتبار نیاز است که از سوی مسوولان مرتبط کشوری در این خصوص وعده تخصیص داده شد.

مدانلو گفت: با تزریق اعتبارات مورد نیاز این طرح سال آینده به بهره برداری می رسد.

بر اساس آمار، بیش از ۲ هزار کشتی‌گیر در رده‌های مختلف سنی در این شهر به صورت حرفه‌ای در دهها سالن ورزشی مشغول تمرین هستند، اما در برخی از این سوله‌ها آنقدر اذحام و حضور کشتی‌گیران زیاد است که مربیان، کشتی‌گیران را در سطوح یک تا چهار دسته‌بندی می کنند و از ساعت ۱۵ عصر تا حوالی ساعت ۲۳ هر شب در حال آموزش کشتی به این ورزشکاران هستند. در کنار فقر زیرساختی کشتی مازندران، تنها رویه‌ای که اشتیاق مدال‌آوری را در بین کشتی گیران این استان زنده نگه می‌دارد، غیرت مثال زدنی آنان است و بر همین اساس بسیار راغب هستند که در مسیری که نیاکانشان پا گذاشتند، حرکت کنند.

در اغلب سالن‌های ورزشی مازندران خبری از دوش آب گرم، آب سرد کن یا اتاق گرم و تعویض لباس نیست و به تشک‌های کشتی برخی از این سالن‌ها که نگاهی می‌اندازید، انگار ماه‌ها است که رنگ نظافت را به خود ندیده‌اند. کمتر کشتی‌گیر مازندرانی است که روی این تشک‌ها تمرین کرده باشد ولی به بیماری پوستی و عفونت‌های قارچی مبتلا نشده باشد. این کشتی گیران در کنار گوش‌های شکسته همواره جای زخم بیماری پوستی را که دایره‌وار روی بدنشان نقش می‌بندد، به یادگار دارند.