رئال اینجا بزرگ‌ترین ضربه فصلش را خورد

به گزارش “ورزش سه”، فصل گذشته، خوسلو با دو گل در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل بایرن مونیخ، نقشی کلیدی در صعود رئال به فینال ومبلی ایفا کرد. او که به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شده بود، پنج گل از ۱۸ گل خود را از روی نیمکت به ثمر رساند، از جمله گلی تعیین‌کننده در مرحله گروهی مقابل ناپولی. اما این عملکرد استثنایی بود؛ نیمکت رئال در کل فصل گذشته تنها ۱۳ گل از ۱۲۹ گل تیم را به نام خود ثبت کرد.

این فصل نیز روند مشابهی ادامه دارد. بازیکنان ذخیره رئال تنها ۱۲ گل در تمام رقابت‌ها به ثمر رسانده‌اند که در لالیگا این آمار به چهار گل از ۶۶ گل تیم (۶ درصد) محدود می‌شود؛ پایین‌ترین سهم در میان تیم‌های لالیگا. آخرین گل یک بازیکن تعویضی در لالیگا به بازی مقابل والنسیا در سوم ژانویه در مستایا برمی‌گردد و در دور دوم رقابت‌ها هیچ گلی از نیمکت‌نشینان ثبت نشده است. در مقایسه با رئال، اتلتیکو مادرید با ۱۹ گل از بازیکنان تعویضی در لالیگا (۳۴ درصد از ۵۶ گل) بهترین عملکرد را در اروپا دارد.

در اروپا نیز، نیمکت رئال در مقایسه با تیم‌های پنج لیگ برتر، جزو ضعیف‌ترین‌هاست. تنها شش تیم، از جمله لوهآور و اورتون، درصد کمتری از گل‌هایشان را از بازیکنان ذخیره دارند. با این حال، در جام حذفی، بازیکنان تعویضی رئال نقش مهم‌تری داشته‌اند و پنج گل به ثمر رسانده‌اند که اغلب تعیین‌کننده بودند: اندریک با دو گل در وقت اضافه مقابل سلتا در مرحله یک‌هشتم، گونسالو با گلی در لحظات پایانی در یک‌چهارم نهایی مقابل لگانس، و رودیگر با گل صعود در نیمه‌نهایی. امباپه نیز در فینال، با یک ضربه آزاد استادانه به عنوان تعویضی، رئال را زنده نگه داشت.

در لالیگا و لیگ قهرمانان، تنها دو گل از چهار گل لیگ و دو گل چمپیونزلیگ تأثیرگذار بودند: گل براهیم دیاز در اتحاد مقابل منچسترسیتی که نتیجه را ۲-۲ کرد و نقشی کلیدی در بازی رفت داشت، و گل مودریچ مقابل والنسیا که جرقه بازگشت را زد. دیگر گل‌ها، مانند گل‌های اندریک و وینیسیوس، صرفاً نتیجه را پررنگ‌تر کردند. این آمار نشان‌دهنده نیاز رئال به تقویت تأثیرگذاری نیمکت خود برای رقابت در چندین جبهه است.