مصاحبه ارلینگ هالند با مجله تایم (۱): واکنش مادرم به ترک تحصیلم به شدت مرا ترساند؛ سولسشر زندگی مرا تغییر داد

طرفداری | ارزشمندترین پاهای جهان در حال سوختن هستند. یک بعد از ظهر طاقت‌فرسای اواسط ماه ژوئن است و ارلینگ هالند، فوق ستارهٔ اهل نروژ منچسترسیتی که شبیه خدای تندر، ثور، است اما گاهی اوقات گل‌هایش را به حالت مدیتیشن جشن می‌گیرد، در شن‌های داغ بوکا راتونِ فلوریدا قدم می‌زند. گرما آنقدر شدید است که من برای اندکی آرامش، به سمت شن‌های مرطوب‌تر می‌روم، اما هالند که اصرار دارد صندل‌هایش را در بیاورد. با لبخندی بر لب می‌گوید: «درد ندارد».

منچسترسیتی برای شرکت در جام جهانی باشگاه‌ها به آمریکا آمده و محل اسکان خود را هتلی در نزدیکی ساحل بوکا قرار داده است. هالند از یک جلسهٔ تمرینی طولانی در آن صبح خسته است، اما همچنان سرحال به نظر می‌رسد. منچسترسیتی روز قبل، بازی افتتاحیه خود را در فیلادلفیا برده است. دقایقی قبل از قدم زدن ما در ساحل، هالند در لابی هتل، تام فلترز، عکاس تیم را دیده بود که سه بخیه بالای ابروی راستش خورده بود؛ بخیه‌هایی ناشی از ضربهٔ توپ چند روز قبل عمر مرموش، در تمرینات است.

هالند می‌گوید: «اگر من بودم، به ۱۰ بخیه نیاز پیدا می‌کرد».

یا شاید هم ۱۰ هزار بخیه. سرعت شوت‌های هالند و بدن غول‌پیکر ۱۹۳ سانتیمتری او، ماشینی برای گلزنی ساخته که جهان هرگز مانند آن را ندیده است. هالند رکورد بیشترین گل در یک فصل از لیگ برتر انگلیس را در اختیار دارد، دو سال متوالی برندهٔ کفش طلای لیگ برتر شده است، در اولین حضور خود در لیگ قهرمانان اروپا با سه شوت، هت‌ تریک کرده و تنها بازیکن پس از لیونل مسی است که در یک بازی حذفی از لیگ قهرمانان اروپا، پنج گل زده است. او یک بار در یک مسابقه زیر ۲۰ سال برای نروژ، ۹ گل به ثمر رساند؛ بله، ۹ گل. در تاریخ ۲۶ ژوئن، در جریان پیروزی ۵ بر ۲ منچسترسیتی مقابل یوونتوس در جام جهانی باشگاه‌ها _ سیصد و هفتادمین بازی هالند در دوران حرفه‌ای _ او سیصدمین گل خود را به ثمر رساند. رسیدن به این نقطهٔ عطف شکوهمند برای کیلیان امباپه ۴۰۹ بازی، برای مسی ۴۱۸ بازی و برای کریستیانو رونالدو ۵۵۴ بازی طول کشید. هالند در ۲۱ جولای ۲۵ ساله شد.

در فوتبال، رسم بر این است که وقتی بازیکنی هت‌ تریک می‌کند، یک توپ مسابقه با امضای هم‌تیمی‌هایش به عنوان یادگاری دریافت می‌کند. هت‌ تریک‌های هالند آنقدر عادی هستند که آگوست گذشته، پس از اینکه یک هت‌ تریک دیگر برای منچسترسیتی به ثمر رساند، یکی از هم‌تیمی‌هایش روی توپ نوشت: «گمشو».

راجر بنت، بنیانگذار و مدیرعامل شبکه رسانه‌ای «Men in Blazers»، یک پادکست فوتبال، می‌گوید: «او یک انسان حیرت‌انگیز است. مردی که می‌تواند به طور مکرر، مداوم و بی‌رحمانه و در مقابل دیدگان جهانیان، اقداماتی ماهرانه و بی‌نقص را انجام دهد». هالند در سال ۲۰۲۲ از باشگاه آلمانی دورتموند به منچسترسیتی پیوست، در اوایل فصل سه هت‌ تریک کرد و به منچسترسیتی کمک کرد تا به دومین تیم انگلیسی در تاریخ تبدیل شود که سه‌گانه (قهرمانی در لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا) را به دست آورد. بنت می‌گوید: «من ندیده بودم کسی وارد بهترین لیگ جهان شود و آن را به طور کامل به خواست خود تسلیم کند».

منچسترسیتی در دو فصل اول حضور هالند، در سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، قهرمان لیگ برتر شد که همچنین رکورد چهار قهرمانی متوالی را برای «آبی‌های آسمانی» به ثبت رساند. اما نوسانات و مصدومیت‌ها _ هم از سوی هالند و هم دیگران _ باعث شد تیم در سال ۲۰۲۵ به رتبه سوم سقوط کند و زودهنگام‌ترین خروج از لیگ قهرمانان طی یک دورهٔ دوازده ساله را تجربه کند. بنابراین از ۱۶ آگوست، زمانی که منچسترسیتی فصل ۲۶-۲۰۲۵ را برابر وولورهمپتون آغاز می‌کند، هالند و هم‌تیمی‌هایش به دنبال بازپس‌گیری برتری خود در لیگ برتر و همچنین رقابت برای یک قهرمانی دیگر در لیگ قهرمانان خواهند بود. علاوه بر این، پاییز امسال هالند تیم نروژ را در مراحل بعدی مقدماتی جام جهانی رهبری خواهد کرد. او انتظار دارد تابستان آینده برای اولین حضور کشورش در جام جهانی پس از نزدیک به سه دهه، به آمریکای شمالی بازگردد.

بنابراین هالند ۱۲ ماه پرفراز و نشیبی در پیش رو دارد. با موفقیت‌های بیشتر در منچسترسیتی و درخشش در صحنهٔ جام جهانی، او جانشین مسی ۳۸ ساله و رونالدوی ۴۰ ساله به عنوان چهرهٔ اصلی محبوب‌ترین ورزش جهان خواهد شد. بازی‌های او از هم‌اکنون به یک سوژهٔ جذاب تبدیل شده است. در بازی فیلادلفیا، آمریکایی‌ها از نیوهمپشایر، کلرادو، میشیگان و جاهای دیگر با پیراهن‌های هالند حضور داشتند. یک پسر ۹ ساله اهل نیوجرسی به من گفت که آنقدر در مورد هالند صحبت می‌کند که برادر چهار ماهه‌اش شروع به گفتن «اِرررررر» کرده است! کنی کلمن ۱۰ ساله، به همراه والدینش از سیدنی سفر کرده بود تا بازیکن مورد علاقه‌اش را ببیند: کلمن موهای بلوند بلند خود را مانند هالند در پشت سرش می‌بندد و در مهمانی منچسترسیتی در یک بار ایرلندی در شب قبل از بازی، هواداران با دیدن او فریاد زدند: «ارلینگ کوچولو!».

در حالی که در امتداد آب قدم می‌زدیم، در شرایطی که پاهایمان از شن‌های سوزان دور بودند، عکسی از «ارلینگ کوچولو» را روی تلفن همراهم به هالند نشان می‌دهم. هالند از اعجاب ماجرا آگاه است. یک بچه فوتبال‌دوست از یک جامعهٔ کشاورزی در نروژ _ نه از آرژانتین، انگلیس، اسپانیا، برزیل یا سایر قدرت‌های فوتبال _ اکنون الهام‌بخش جهانیان است. هالند می‌گوید: «هرگز فکر نمی‌کردم یک پسر از استرالیا در آمریکا قدم بزند و سعی کند شبیه من شود. هرگز».

در برینه، زادگاه هالند با حدود ۱۳۰۰۰ نفر جمعیت در جنوب غربی نروژ، بازدیدکنندگان می‌توانند به «سافاری هالند» بروند. با ۷۵۰ کرون یا حدود ۷۵ دلار، یک راهنما دیوارنگاره غول‌پیکر هالند را با پیراهن دورتموند، در کنار یک کارخانهٔ لبنیات قدیمی و نقاشی دیگری از هالند با لباس منچسترسیتی در حال مدیتیشن را به شما نشان خواهد داد. شما می‌توانید از ورزشگاه قدیمی اولین تیم باشگاهی او، «برینه اف‌ کی»، بازدید کنید؛ جایی که سال‌ها هواداران می‌توانستند با تراکتورهای خود کنار زمین بیایند و بازی را تماشا کنند. باشگاه برینه اف‌ کی به بهترین بازیکن مسابقات خود جوایزی مانند جعبهٔ تخم مرغ، نیم تن هویج و گل کلم اهدا می‌کند. کشتی‌های کروز که در استاوانگر، شهر ساحلی رو به شمال پهلو می‌گیرند، توریست‌ها را به برینه می‌فرستند. مردم محلی روی تقویت اقتصاد محلی تمرکز کرده‌اند. فرود هاگروپ، یکی از اعضای هیئت مدیره برینه اف‌ کی، می‌گوید: «امیدوارم در آینده، ارلینگ ما را از دو هتل به سه هتل برساند».

اگر قرار بود کسی که در برینه بزرگ شده، این شهر را به شهرت برساند، آن شخص هالند بود. پدرش، آلفی، برای منچسترسیتی و دو باشگاه دیگر لیگ برتری بازی کرده بود. در واقع ارلینگ در انگلیس به دنیا آمد، پیش از آنکه آلفی در سال ۲۰۰۴، پس از بازنشستگی از فوتبال حرفه‌ای، به همراه خانواده‌اش به برینه بازگردد. مادر ارلینگ، گریت ماریتا برات، قهرمان هفت‌گانهٔ جوانان نروژ بود. دایی پدرش، گابریل هویلان، کسی که خوک پرورش می‌دهد و سیب‌زمینی کشت می‌کند، بزرگترین بازیکن تاریخ برینه اف‌ کی است. هالند می‌گوید: «یادم می‌آید وقتی یک گل زدم، احساس خیلی خوبی در من ایجاد شد که با خودم گفتم می‌خواهم در این کار متخصص شوم. می‌خواهم این حس را بارها و بارها داشته باشم».

با اینکه مربی جوانان هالند، آلف اینگوه برنستن، به بازیکنان آخر هفته‌ها را مرخصی می‌داد، هالند و دوستانش ساعت‌ها در شنبه‌ها و یکشنبه‌ها به صورت خودجوش در سالن سرپوشیده برینه بازی می‌کردند. برنستن می‌گوید: «خیلی مهم بود که آنها خودشان یاد بگیرند. اگر من مربی‌ای بودم که کنار زمین می‌ایستادم و بر سر او فریاد می‌زدم که حالا باید به آنجا بروی، چپ، راست، او فقط به فریادهای من واکنش نشان می‌داد. کل روند رشدش متلاشی می‌شد».

در سن ۱۵ سالگی، هالند در لیگ حرفه‌ای نروژ برای برینه اف‌ کی به میدان رفت. اما هنوز به هیکل کنونی‌اش نرسیده بود. طی ۱۶ بازی، نتوانست در برابر بازیکنان مسن‌تر و قوی‌تر گلزنی کند. هالند می‌گوید: «احساس می‌کردم همه مرا تماشا می‌کنند و اگر خوب بازی نکنم، دنیا به آخر می‌رسد». بازی کردن در نروژ به عنوان یک نوجوان، استرس بیشتری نسبت به بازی در مقابل میلیون‌ها نفر در منچسترسیتی داشت. او می‌گوید: «نباید اینطور باشد. اما در نهایت، همه چیز به ذهن خودتان برمی‌گردد».

با وجود عدم گلزنی هالند برای برینه، یک باشگاه نروژی در سطح بالاتر به نام مولده اف‌ کی، پتانسیل او را دید. آلفی نیز فکر می‌کرد که دور شدن از خانه در سن ۱۶ سالگی به پسرش برای بلوغ کمک می‌کند. آلفی می‌گوید: «این بخشی از آموزش بود». هالند به یاد می‌آورد که با خود فکر می‌کرد: «لعنتی، حالا تنها هستم. باید خودم به خرید بروم. باید لباس‌هایم را بشویم، کاری که قبلاً هرگز نکرده بودم. بنابراین یادم می‌آید که به خواهرم زنگ زدم و پرسیدم خب، این کار را چطور انجام بدهم؟».

هالند می‌گوید مادرش که معلم بود، از اینکه او مدرسه را برای دنبال کردن فوتبال رها کرد، ناراحت بود. او می‌گوید: «خیلی عصبانی بود. هرگز آنقدر نترسیده بودم». وقتی از او پرسیده شد که آیا مادرش هنوز ناراحت است، هالند پاسخ داد: «فکر می‌کنم الان حالش خوب است».

او در دوران حضورش در مولده، به مدیتیشن روی آورد، عادتی که تا به امروز ادامه می‌دهد و حتی شادی گل اوست. اما هالند در ۲۶ بازی اول خود برای مولده، تنها چهار گل به ثمر رساند. در هفتهٔ منتهی به بازی جولای ۲۰۱۸ مقابل تیم صدرنشینِ بران، هالند در تمرینات بسیار بد عمل کرد. او می‌گوید: «من افتضاح بودم». سرمربی مولده، اوله گونار سولسشر، اسطورهٔ نروژی _ که گل او روی کرنر دیوید بکام در سال ۱۹۹۹، سه‌ گانه را برای منچستریونایتد به ارمغان آورد _ هالند را در سه بازی قبلی به عنوان بازیکن تعویضی استفاده کرده بود. بنابراین هالند از اینکه برای شروع بازی انتخاب شد، شگفت‌زده بود. او می‌گوید: «با خودم گفتم لعنتی، نمی‌دانم این هفته در تمرینات چه کار کردم، چون هیچ کار خوبی انجام ندادم. اما خب، بریم سراغ این بازی». هالند که هنوز فقط ۱۷ سال داشت، در ۲۱ دقیقه اول بازی چهار گل به ثمر رساند. او می‌گوید: «آن لحظه، زندگی مرا تغییر داد. از آنجا به بعد، شعارم این بود که ادامه بده و به هر آنچه برای حمله کردن وجود دارد، حمله کن».

هالند زمان زیادی در نروژ نماند. پس از دو فصل در مولده، به اتریش رفت تا برای ردبول سالزبورگ بازی کند. مدتی طول کشید تا او به شرایط جدید عادت کند: نه تنها برای اولین بار بود که در خارج از کشور زندگی می‌کرد، بلکه در نیم فصل اول سال ۲۰۱۹ فقط در دو بازی برای سالزبورگ به میدان رفت. هالند می‌گوید: «دلتنگ صحبت کردن به زبان نروژی می‌شوی، دلتنگ خانواده و دوستانت می‌شوی. مربی فقط به آلمانی بر سرم فریاد می‌زد و من می‌گفتم نمی‌فهمم چه می‌گویی. با خودم می‌گفتم من اینجا چه کار می‌کنم؟».

اما در پایان فصل، هالند در بازی مقابل هندوراس ۹ گل زد و یک مربی جدید هم به او پیوست: جسی مارش آمریکایی که در حال حاضر سرمربی کانادا است و به عنوان شخصیتی شاد و پر انرژی شهرت دارد. هالند یک دورهٔ فوق‌العاده را آغاز کرد و در هفت بازی ۱۱ گل به ثمر رساند _ از جمله دو هت‌ تریک _ پیش از اینکه در سپتامبر ۲۰۱۹ در لیگ قهرمانان اروپا مقابل خنک بلژیک به میدان برود. شب قبل از آن بازی، در سالزبورگ رانندگی می‌کرد و سرود لیگ قهرمانان اروپا را گوش می‌داد تا به وجد بیاید.

او در دو دقیقهٔ اول گل زد و در نیمه اول سه گل دیگر هم در پیروزی ۶ بر ۲ تیمش به ثمر رساند. هالند می‌گوید: «این زمانی بود که همه چیز در زندگی من شروع به منفجر شدن کرد».

در آن زمان، سولسشر هدایت منچستریونایتد را بر عهده گرفته بود و این باشگاه علاقه خود را به او نشان داد. هالند می‌گوید: «وقتی مربی سابقت تو را می‌خواهد، واضح است که به خواست او گوش می‌دهید». اما در دسامبر ۲۰۱۹، هالند با دورتموند، باشگاهی که به پرورش استعدادهای جوان شهرت دارد، قرارداد بست. او دوباره یک قدم در سطح رقابت بالاتر رفت و در آلمان با سرعتی بی‌سابقه به گلزنی ادامه داد و در ۸۹ بازی ۸۶ گل به ثمر رساند. در طول همه‌گیری کووید ۱۹، موهایش را بلند کرد و شروع به بستن آن به شکل «دم خرگوشی» کرد که اکنون به نوعی امضای اوست. چرا؟ «چون پدرم نمی‌خواست این کار را انجام دهم. اما اگر این کار را می‌کنی، باید عملکرد خوبی داشته باشی. حق نداری موهایت را اینگونه ببندی و عملکرد خوبی نداشته باشی».

ادامه دارد…