طرفداری | والنتین ایوانوف (Valentin Ivanov) زاده ۱۹ نوامبر ۱۹۳۴ در شهر مسکو در روسیه است. او در پست‌های مهاجم نوک و مهاجم دوم بازی می‌کرد. او در طول کودکی خود، تجربه‌های سختی همچون جنگ را پشت سر گذاشت و توسط فوتبال، شادی زندگی خود را پیدا کرد. نخستین حضور ایوانوف در زمین فوتبال در پست دروازه‌بان به ثبت رسید اما میل به پیش‌روی در این ورزش، او را به نوک پیکان حمله رساند. پس از مدت‌ها کار در کارخانه، استعداد والنتین در یکی از مسابقات محلی توسط گئورگی ژارکوف کشف شد و او راهی تورپدو مسکو شد. در سال ۱۹۵۲، این بازیکن به تیم اصلی تورپدو منتقل شد و توانست آمارهای ۱۹ بازی و سه گل در فصل ۱۹۵۳، ۲۴ بازی و هفت گل در فصل ۱۹۵۴، ۱۴ بازی و هفت گل در فصل ۱۹۵۵، ۲۱ بازی و ۱۳ گل در فصل ۱۹۵۶، ۲۶ بازی و ۱۴ گل در فصل ۱۹۵۷، ۲۲ بازی و ۱۵ گل در فصل ۱۹۵۸، ۲۲ بازی و هشت گل در فصل ۱۹۵۹ و ۱۹ بازی و ۱۲ گل در فصل ۱۹۶۰ را ثبت کند.
قهرمانی در لیگ شوروی و جام حذفی این کشور در سال ۱۹۶۰، اوج دوران حرفه‌ای این بازیکن بود. او در ادامه راه نیز یار وفادار باشگاه تورپدو بود و توانست در فصول بعدی، آمارهای ۲۸ بازی و ۱۶ گل در فصل ۱۹۶۱، ۱۳ بازی و چهار گل در فصل ۱۹۶۲، ۳۸ بازی و ۱۷ گل در فصل ۱۹۶۳، ۳۰ بازی و ۱۴ گل در فصل ۱۹۶۴، ۲۲ بازی و هفت گل در فصل ۱۹۶۵، ۱۲ بازی و دو گل در فصل ۱۹۶۶ و یک بازی در فصل ۱۹۶۷ را به ثبت برساند. دو قهرمانی در لیگ و یک قهرمانی جام حذفی شوروی، از جمله افتخارات ایوانوف در فوتبال باشگاهی بود. او با درخشش خود در زمین چمن به «بالرین» ملقب شده بود. ایوانوف در سال ۱۹۶۷، تصمیم گرفت تا از دنیای فوتبال خداحافظی کند و به گونه‌ای دیگر در این ورزش حضور داشته باشد. بیش از ۱۳۷ گل در باشگاه تورپدو مسکو، این بازیکن را به یکی از برترین مهاجمان فوتبال شوروی تبدیل کرده بود.
نخستین بازی ملی ایوانوف برای تیم ملی شوروی در سال ۱۹۵۵ برابر تیم ملی سوئد به ثبت رسید. او در ادامه راه، مسافر المپیک ۱۹۵۶ شد و در سه بازی این تورنمنت که به مدال طلای شوروی ختم شد، به میدان رفت و موفق به ثبت یک گل برابر اندونزی و یک پاس گل برابر آلمان شد. نخستین حضور ایوانوف در جام جهانی به سال ۱۹۵۸ بازمی‌گردد که او در پنج بازی خود برای تیم ملی شوروی، موفق به ثبت یک گل برابر اتریش شد. در ادامه، این بازیکن یکی از اعضای تیم قهرمان یورو ۱۹۶۰ در شوروی قدرتمند شروع دهه شصت میلادی بود و توانست با بریس خود برابر چکسلواکی، کشورش را به فینال این مسابقات برساند. پس از پیروزی شوروی در فینال و متعاقب آن، قهرمانی یورو، این بازیکن نیز با دو گل خود به عنوان آقای گلی تورنمنت رسید. سپس نوبت به جام جهانی ۱۹۶۲ رسید که این بازیکن را به درخششی جهانی در مقیاسی بزرگ‌تر برساند. او کارش در این جام را با یک گل و یک پاس گل برابر یوگسلاوی شروع کرد و سپس در دو بازی دیگر مرحله گروهی به دو گل و یک پاس گل برابر کلمبیا و یک گل پیروزی‌بخش برابر اروگوئه رسید. در حالی که شوروی در مرحله یک‌چهارم نهایی جام حذف شد، چهار گل ایوانوف، او را به عنوان آقای گلی دیگری در تورنمنت‌های ملی، این بار در جام جهانی ۱۹۶۲، رسید. او در یورو ۱۹۶۴ که با نایب قهرمانی کشورش همراه بود نیز به میدان رفت و با بازوبند کاپیتانی شوروی به یک گل و یک پاس گل در این تورنمنت رسید. آخرین بازی ملی او، دیدار دوستانه شوروی برابر برزیل در سال ۱۹۶۵ بود. ۵۸ بازی، ۲۶ گل و پنج پاس گل، آمار نهایی ایوانوف در بازی‌های ملی بود.
پس از آویختن کفش‌های فوتبالی، ایوانوف تصمیم گرفت تا با مربیگری به حضور در کنار ورزش مورد علاقه‌اش ادامه دهد. او مربیگری را در سال ۱۹۶۷ با باشگاه تورپدو مسکو شروع کرد. ایوانوف در سه مقطع متفاوت، هدایت تورپدو مسکو را برعهده داشت و به یک قهرمانی در لیگ شوروی و سه جام حذفی این کشور رسید. دوره نخست حضور او در تورپدو، از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰ بود و دو دوره بعدی در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۱ رقم خورد. او سپس راهی مراکش و باشگاه راجا کازابلانکای این کشور شد تا بالاخره در تیمی به جز تورپدو حضور داشته باشد. در ادامه، ایوانوف مربیگری آمارال مسکو را برعهده گرفت و سپس در دو مقطع متفاوت به تورپدو بازگشت. آخرین مربیگری او در باشگاه تورمت مسکو در سال ۲۰۰۳ بود. حاصل کلی دوران مربیگری ایوانوف، ۷۶۶ بازی، ۳۰۲ برد، ۲۴۶ مساوی و ۲۱۸ شکست بود. در سنین بالا، ایوانوف به بیماری آلزایمر مبتلا شد و پس از ادامه شرایط سخت این بیماری، در هشتم نوامبر ۲۰۱۱، در سن ۷۶ سالگی درگذشت. او در آرامستان واگانکوسکویه مسکو با نشان معروف باشگاه تورپدو مسکو آرمیده است. حضور در المپیک، به جز دستاوردهای ورزشی، دستاوردهای دیگری را برای ایوانوف به همراه داشته است. او در المپیک با لیدیا ایوانووا، ژیمناست کاروان شوروی آشنا شد و با او ازدواج کرد. ماحصل این ازدواج، یک داور فوتبال و یک تک‌نواز تئاتر باله شده است.
از سری خاطرات فوتبالی روز
- مانوئل گارینشا، مایه شادی مردم و فرشته کج پا؛ اعجوبه تکنیکی برزیل و آقای گل جام جهانی ۱۹۶۲
- ایگور نتو، کاپیتان پرافتخار شوروی سابق؛ از هاکی، طلای المپیک و قهرمانی یورو تا سرمربی‌گری ایران
- ایان راش؛ گلزن قهار لیورپول، جادوگر ولز و خرید گران یوونتوس
دیدگاه ها
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط ورزشیتو در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد