با آتنا، مهناز و بهاره؛ ۳ زن تاریخ‌ساز اتاق VAR

به گزارش ایسنا، فوتبال ایران در فصل ۱۴۰۴ – ۱۴۰۳ شاهد یکی از تاریخی‌ترین تحولات داوری‌اش بود. نه فقط به دلیل ورود رسمی سیستم کمک‌داور ویدیویی (VAR) بلکه به خاطر گامی که دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید؛ حضور داوران زن در قضاوت بازی‌های لیگ مردان. با ورود فناوری، فرصتی تازه فراهم شده، فرصتی که برای اولین‌بار صدای تحلیل، قضاوت و تصمیم‌گیری زنان را در دل مهم‌ترین مسابقات فوتبال مردان ایران جای داده است.

مهناز ذکایی، آتنا لشنی و بهاره سیفی‌نهاوندی، سه داور زن ایرانی، در فصل نخست اجرای VAR در ایران، پا به اتاقی گذاشتند که قلب تپنده قضاوت است؛ نه تنها برای کار با فناوری جدید، که برای تجربه‌ای تازه از قضاوت، دقت و تصمیم‌گیری در حساس‌ترین لحظات بازی‌هایی که میلیون‌ها بیننده دارد.

آن‌ها در مصاحبه‌ای با ایسنا از پشت‌صحنه این تجربه، چالش‌ها، واکنش‌ها، تفاوت دستمزدها و البته امیدشان به آینده گفتند که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

چه شد که وارد داوری شدید؟ چرا راه فوتبالیست یا فوتسالیست شدن را انتخاب نکردید؟

آتنا لشنی: قطعا همه ما اول فوتبال و فوتسال بازی می‌کردیم. من دروازه‌بان بودم اما بعدها یکسری مصدومیت‌ها برایم به وجود آمد که دیگر به کلاس‌های داوری آمدم و علاقه‌مند شدم. سعی کردم این کار را حرفه‌ای‌تر ادامه بدهم.

مهناز ذکایی: من هم بازیکن فوتسال بودم و در ۱۲، ۱۳ سالگی بازی می‌کردم اما داوری مسابقات‌مان را همیشه بیشتر دوست داشتم. در ۱۸ سالگی دیپلم داوری گرفتم و بعدش هم در مسیر داوری قرار گرفتم.

بهاره سیفی‌نهاوندی: همانطور که دوستان گفتند همه ما از بازیکنی فوتبال و فوتسال شروع کردیم اما در مقطعی که بازی را کنار گذاشتیم باید بین داوری و مربیگری انتخاب می‌کردیم که قطعا انتخاب هر سه نفر ما داوری بود.

پس داوری برای شما جذاب‌تر از بازیکنی است؟

لشنی: قطعا. می‌گویند داور خدای زمین است.

ذکایی: نه دیگر ما ملکه زمین هستیم.

اتفاق خوبی در بهمن ماه افتاد و برای اولین بار به اتاق VAR لیگ برتر فوتبال مردان ورود پیدا کردید. این مسیر برای شما چطور بود؟

ذکایی: به عنوان یک داور لایسنس را زودتر گرفتم اما چهار سال پیش ایران VAR نداشت. در این فصل لیگ که کمک داور ویدیویی مورد استفاده قرار گرفت، برایمان شرایط خوبی بود و توانستیم از مهارت و تجربه خودمان استفاده کنیم. به نظرم اتفاق مثبتی بود که در مسیر داوری ما افتاد و در بازی‌های خودمان و بازی‌های بین‌المللی ثاتیرگذار است.

لشنی: داوری یک رشته خیلی سخت است. شرایط تمرین و مسابقه هر کدام سختی‌های خودش را دارد. با توجه به اینکه در حال حاضر اکثر بازی‌های آسیایی با VAR برگزار می‌شود ما خودمان پیگیر بودیم. از فدراسیون فوتبال هم درخواست کردیم که این اتفاق بیفتد. واقعا از همه کسانی که حمایت کردند، تشکر می‌کنم. خیلی خوشحال هستیم و امیدواریم این مسیر برای همه دوستان دیگر ادامه‌دار باشد تا روزی در اتاق VAR قضاوت کنند.

برای این خواسته با هم هماهنگ بودید که از فدراسیون فوتبال درخواست کنید؟

سیفی‌نهاوندی: اعتقادم بر این است که حمایت، همدلی و هماهنگی خانم‌ها بهتر و بیشتر بوده است. در مورد VAR هم مثل بقیه کارها مشتاق بودیم. خانم ذکایی که سال‌های قبل خارج از ایران لایسنس خودش را گرفتند اما من و خانم لشنی سعی کردیم از آیتم‌های مختلف این درخواست را داشته باشیم و نهایتا کمیته داوران و فدراسیون فوتبال اجازه دادند که در کلاس باشیم، لایسنس بگیریم و ماحصل همه این زحمات و پیگیری‌ها ورود داوران خانم در لیگ برتر آقایان به عنوان داوران اتاق VAR شد. قطعا این اتفاق برای هر سه نفر ما قشنگ بوده و خواهد بود.

زمانی که بالاخره ابلاغ را گرفتید و در اتاق VAR حاضر شدید، چه حسی داشتید؟

ذکایی: اصلا باورم نمی‌شد. شرایط بین‌المللی ما نسبت به شرایط داخلی لیگ متفاوت است اما فکر نمی‌کردم این اتفاق بیفتد. البته تا قبل از نیم فصل دوم خیلی این مسئله را پیگیری کرده بودیم اما اتفاق نیفتاده بود. البته  VAR در فصل جاری در لیگ ایران به کار گرفته شد و نباید انتظاری هم داشته باشیم اما ابتدا باور نمی‌کردم و بعد هم حس‌های خوب داشتم.

لشنی: خیلی خوشحال بودم. مخصوصا اولین مسابقه‌ای که رفتم، خیلی استرس داشتم که نکند اتفاقی از دستم خارج و بعدها حاشیه‌ساز شود. جا دارد از داوران آقا هم تشکر کنیم که برادرانه از ما حمایت کردند، حواس‌شان به ما بود تا خیلی راحت‌تر قضاوت کنیم. در کل خیلی شیرین و لذت‌بخش بود و از یاد ما نمی‌رود.

خانم ذکایی اول وارد اتاق VAR شد؟

ذکایی: هر سه نفر ما در یک هفته بازی گرفتیم.

با هم تماس گرفتید و در مورد این تجربه با هم صحبت کنید؟

ذکایی: دائم با هم تماس می‌گیریم و اصلا مشکل تماس نداریم. اولین بازی که ما قضاوت کردیم بازی پیشکسوتان تیم ملی و منتخب سرخپوشان بود. من و خانم لشنی به عنوان داور اتاق VAR در آن بازی بودیم. آن بازی دوستانه بود اما بازی بعدی در لیگ برتر بود و هر سه نفر ابلاغ داشتیم. فعلا دستیار VAR هستیم. آتنا هم به نکته مهمی اشاره کرد که شانس آوردیم همکاران خوبی داریم. داوران مرد در این شرایط خیلی به ما کمک کردند.

وقتی به عنوان داوران اتاق VAR انتخاب شدید، همکاران مرد چه واکنشی داشتند؟

سیفی‌نهاوندی: وقتی برای اولین بار این اتفاق افتاد، فکر می‌کردیم واکنش آقایان داور، مسئولان برگزاری مسابقات و یا شهری که به آنجا می‌رویم، چطور است. باورتان نمی‌شود یکی از بهترین خاطراتی بود که برای ما اتفاق افتاد. داوران آقا فوق‌العاده بازخورد مثبتی داشتند و مسئولان شهرهای میزبان هم با دید و روی باز برخورد کردند، به گونه‌ای که استرس و اضطراب ما از بین رفت و برای ابلاغ‌های بعدی با انرژی‌تر، شاداب‌تر و سرحال‌تر به اتاق VAR رفتیم.

بازیکنان هم برخوردی داشتند که در ذهن‌تان بماند؟

 لشنی: ما بازیکنان را زیاد نمی‌بینیم چون همان ابتدای کار به همراه دیگر داوران زمین را چک می‌کنیم و بعد به اتاق VAR می‌رویم.

برای ورود به اتاق VAR چه چالش‌هایی داشتید؟

ذکایی: هر بازی چالش خودش را دارد. جنسیت  و لیگش هم مهم نیست. داوران می‌خواهند به درستی قضاوت کنند و با کمترین تاثیر در زمین کارشان را انجام بدهند. این می‌تواند چالش هر بازی باشد اما استرس داشتیم که آیا فضای فوتبال مردان پذیرش قضاوت زنان را دارد که این روند ادامه‌دار باشد؟  داوران می‌خواهند به درستی قضاوت کنند و با کمترین تاثیر در زمین کارشان را انجام بدهند. این می‌تواند چالش هر بازی باشد اما استرس داشتیم که آیا فضای فوتبال مردان پذیرش قضاوت زنان را دارد که این روند ادامه‌دار باشد؟ حمایت فدراسیون خیلی تاثیر داشت اما چالش ما پذیرش و مقبولیتی بود که در این شرایط و فضا به دست بیاوریم. در مورد مسابقات چالشی نداشتیم چون وقتی در آن فضا قرار می‌گیریم، فقط کارمان را انجام می‌دهیم.

سیفی‌نهاوندی: دقیقا همین چالش وجود داشت که ادامه‌دار باشد. خدا را شکر خیلی خوب بود و هر بازی نسبت به بازی قبل حس بهتر و تجربه بیشتری داشتیم، حتی روی سطح قضاوت بانوان هم در ایران و آسیا تاثیر می‌گذارد، چون خطاها و برخوردهایی که در بازی آقایان نسبت به بازی بانوان اتفاق می‌افتد، خیلی متفاوت است. در اتاق VAR بودن می‌تواند روی سطح داوری ما در آینده تاثیر مثبتی داشته باشد.

بعد از ورودتان به اتاق VAR تجربه‌ای داشتید که کسی بخواهد توانایی شما را به واسطه زن بودن زیر سوال ببرد؟

لشنی: برای من اصلا چنین چیزی نبوده است، چون نگاه‌ها مثبت بود و بیشتر تشویق شدیم تا اینکه سرکوب شویم.

ذکایی: نظر من ۵۰ – ۵۰ است چون قالب جامعه فوتبال را ورزشی مردانه می‌بینند. با اینکه فوتبال و داوری زنان ما پیشرفت خیلی خوبی داشته است اما در قالب کلی این نگاه را حس می‌کنم. البته خیلی وقت‌ها همکاران خیلی خوبی داشته‌ و از این بابت شانس آورده‌ام اما گاهی این حس را پیدا می‌کنم. شاید چون همیشه و در جاهای دیگر این برخورد با ما شده است، ‌این حس از آنجا سراغم آمده باشد.

چه برخوردی با این موضوع داشتید؟

ذکایی: ترجیحم این بود که از کنارش رد بشوم و نادیده‌اش بگیرم. شاید این اتفاق هم نیفتاده باشد، اما معمولا تازه واردها تا وقتی مقبولیت را به دست بیاورند، کمی زمان و انرژی می‌گیرد. اگر چه می‌توانم بگویم فضا ۱۰۰ درصد اینگونه نبوده اما اتفاقات موردی هم افتاده که نظر داور آقا را بیشتر قبول داشتند. البته از طرف کمیته (داوران) نبوده و در جو بازی پیش آمده است.

سیفی نهاوندی: درصد خیلی زیادی همه چیز مثبت، با احترام و خوشایند بوده است. واقعا اتفاق خاص و برخورد بدی وجود نداشته است اما به قول خانم ذکایی، فوتبال و داوری فوتبال را ورزشی مردانه می‌دانند. با این حال خانم‌ها با تلاش، سخت‌کوشی، استقامت و پشتکار خودشان نشان دادند که می‌توانند در سطح مردان باشیم و کِشتی داوری را با همدیگر جلو ببریم. خدا را شکر تا به حال اتفاق، برخورد و خاطره بدی نداشته‌ایم و همه چیز خیلی خوب و عالی پیش رفته است. دومین خاطره قشنگ ما بعد از بین‌المللی شدن داوران زن، ‌ همین ورود به اتاق VAR بازی آقایان بود.

چقدر به داوری بازی آقایان، یعنی خروج از اتاق VAR و قضاوت در کنار زمین نزدیک هستید؟

ذکایی: ما این پتانسیل و توانایی را داریم اما رخ دادن آن بستگی به حمایت فدراسیون دارد.

لشنی: امیدوارم و دلم روشن است که این اتفاق به زودی می‌افتد.

سیفی‌نهاوندی: همانطور که روزی حضور ما در کلاس VAR و قضاوت در لیگ مردان غیرممکن بود و الان ممکن شده است، این اتفاق هم می‌افتد. با توجه به حمایت‌هایی که فدراسیون فوتبال، آقای تاج، آقای ممبینی و کمیته داوران، آقا و آقای دانیال مرادی همیشه از داوران مخصوصا از خانم‌ها داشته‌اند، به زودی این اتفاق می‌افتد و شاید جلسه بعدی ما درباره همین موضوع و اتفاقات خوب درباره قضاوت در زمین بازی باشد.

آیا این موضوع روی قضاوت‌تان در سطح بین‌المللی هم تاثیر دارد؟

لشنی: قطعا تاثیر دارد. AFC ابتدا که شنید ما برای قضاوت در لیگ برتر آقایان در اتاق VAR حاضر می‌شویم، باورش نمی‌شد. ایمیل زدند و استعلام گرفتند AFC ابتدا که شنید ما برای قضاوت در لیگ برتر آقایان در اتاق VAR حاضر می‌شویم، باورش نمی‌شد. ایمیل زدند و استعلام گرفتند.  که چه بازی‌هایی رفتند و گفتند اطلاعات ما (AFC) را به روز کنید. الان هم هر یکی، دو ماه استعلام می‌گیرند. قطعا آنها هم از این بابت خیلی خوشحال هستند، چون در آسیا فقط ایران بوده که این اتفاق در آن نیفتاده بود که خداراشکر این اتفاق الان برای ما هم رقم خورد. آنها هم قطعا خیلی خوشحال هستند وبرای حضور در اتاق VAR می‌توانند روی ما حساب و از ما استفاده کنند.

حضور شما در اتاق VAR باعث شده که تصمیمات دقیق‌تری گرفته شود؟

سیفی‌نهاوندی: قطعا همینطور است. مطمئنم بچه‌ها هم همین تجربه را دارند. شاید سطح خطاهای فوتبال خانم‌ها با آقایان کمتر باشد اما ریزبینی و دقت خانم‌ها در جزییات تخلفاتی که اتفاق می‌افتد، خیلی بهتر است. در یکی از بازی‌ها این اتفاق افتاد. داور وسط بازی خطا را در حد کارت زرد دانست اما نکته‌ای که من به عنوان یک VAR خانم به آن اشاره کردم این بود که این خطا می‌تواند کارت قرمز داشته باشد. داور بازی را صدا کردیم و او هم بعد از بازبینی صحنه کارت زرد را تبدیل به کارت قرمز کرد. این نکته‌ای بود که همان ریزبینی و دقت نظر خانم‌ها در جزییات خطایی است که اتفاق می‌افتد.

ذکایی: بله ما هم تجربه مشابه داشته‌ایم. حرف بهاره را قبول دارم حتی در مورد جزییات گزارشی که در اتاق VAR می‌نویسیم هم احساس می‌کنم گزارش زنان رنگ و لعاب بیشتری دارد.

دوست دارید در اتاق VAR لیگ مردان بنشینید یا داوری زنان را انجام بدهید؟

ذکایی: نمی‌شود این‌ها را از هم جدا کرد چون این یک نقش جدا و آن نقشی دیگر است. بعد بازنشستگی طبیعتا VAR را انتخاب می‌کنیم اما الان هر دو را باید داشته باشیم.

لشنی: هر کدام تجربه خاص خودش را دارد. کار در زمین یک مدل دیگر است و در VAR  یکسری تصمیمات می‌گیرید و اختیارات دیگری دارید.

تجهیزات VAR در ایران چقدر از کیفیت جهانی فاصله دارد؟

ذکایی: امکانات روز دنیا همین سیستم و نرم‌افزار اکثر کشورها اکثرا یکسان است اما بحث دوربین‌ها با صداو سیما است. فیلمبردارها هم همان فیلمبردارهای آنها هستند. تعداد دوربین‌ها برای پوشش زاویه‌ها خیلی تاثیرگذار است. در کشورهای خارجی مسابقه حداقل باید با ۱۱، ۱۲ دوربین برگزار شود اما در ایران متفاوت است. بچه‌های VAR مدام در حال بی‌سیم زدن هستند که فلان دوربین فلان بخش را درست فیلمبرداری کند و پوشش بدهد. البته نمی‌خواهم زحمات صدا و سیما را نادیده بگیرم. بالاخره سال اول برقراری VAR است و شاید برگزاری کلاس برای فیلمبرداران و به روزرسانی آنها خیلی اثرگذار است.

لشنی: به کمیته داوران پیشنهاد دادم که قبل شروع فصل با صدا و سیما همه استان‌های دارای VAR جلسه برگزار کنند و بگویند چه دوربین‌هایی و با چه شرایطی نیاز است‌چون برای من پیش آمده که نیاز به یک صحنه داشته‌ایم اما همان زمان دوربین از تماشاگران فیلمبرداری کرده است. به همین دلیل ناخودآگاه صحنه خطایی را که می‌خواستیم، از دست داده‌ایم.  به کمیته داوران پیشنهاد دادم که قبل شروع فصل با صدا و سیما همه استان‌های دارای VAR جلسه برگزار کنید و بگویید چه دوربین‌هایی و با چه شرایطی نیاز است‌چون برای من پیش آمده که نیاز به یک صحنه داشته‌ایم اما همان زمان دوربین از تماشاگران فیلمبرداری کرده است. به همین دلیل ناخودآگاه صحنه خطایی را که می‌خواستیم، از دست داده‌ایم. بنابراین اگر بدانند داوران اتاق VAR چه می‌خواهند، قطعا فصل بعد می‌توانیم خیلی بهتر و با کیفیت‌تر VAR را ارائه بدهیم.

سیفی‌نهاوندی:باید یک هماهنگی سه طرفه بین صدا و سیما، داور داخل زمین و اتاق VAR ایجاد شود و اگر این اتفاق بیفتد بهترین کیفیت به نمایش گذاشته خواهد شد.

ذکایی: البته این همکاری وجود دارد و همه فیلمبرداران مسابقات تجربه دارند اما با سیستم داوری هماهنگ نیستند. یکی از دلایل طولانی بودن چک‌ها هم همین است که دنبال زاویه دوربین مناسب هستند.

در فوتبال مردان هزینه زیادی صرف تیمداری می‌شود تا بتوانند قهرمان رقابت‌ها شوند. طبیعتاً تیم‌ها استرس زیادی دارند و حتی فشار روحی – روانی زیادی بر تیم داوری وارد می‌کنند. این موضوع برای شما استرس ایجاد نمی‌کند؟

ذکایی با خنده جواب می‌دهد”هنوز نه”

سیفی‌نهاوندی: خانم‌ها آرامش دارند و با تنش و استرس بهتر مقابله می‌کنند. از آقایانی هم که ابلاغ VAR می‌گیرند، شنیده‌ام که خانم‌ها آرامش بیشتری دارند و سعی می‌کنند این آرامش را به کوبل آقایان هم منتقل کنند. این یکی از نقاط مثبتی است که VAR خانم‌ها برای لیگ آقایان به ارمغان آورده است.

جالب است چون شاید کسی که از بیرون نگاه می‌کند بگوید آقایان به واسطه تجربه بیشتر، استرس کمتری دارند اما شما نظر دیگری دارید.

ذکایی ابتدا با خنده می‌گوید “ما نمی‌دانیم داستان چیست” اما در ادامه اینگونه پاسخ می‌دهد: در ۵ یا ۱۰ دقیقه اول فشار بازی را احساس می‌کنیم و تمام می‌شود. تازه وقتی برای گرم کردن داخل زمین می‌رویم، استرس تمام شده است چون در آن جو و شرایط قرار می‌گیریم. اینگونه نبوده که تاثیر بدی بگذارد. البته الان چشم نزنیم (می‌خندد).

دستمزدهای شما چگونه است و با داوران مرد چقدر تفاوت دارد؟ آیا انگیزه شما برای ادامه داوری بحث مالی است؟

لشنی در اشاره به اینکه ذکایی سوال‌ها را جواب می‌دهد با خنده می‌گوید” خانم ذکایی را باید سخنگوی کمیته داوران بگذاریم.” در همین زمان ذکایی خودش را قناری کمیته داوران معرفی می‌کند و می‌خندد!

ذکایی: واقعا بحث مالی نیست و رقم آن اصلا دیده نمی‌شود. درآمد ما از جای دیگر است و داوری و فوتبال شغل‌مان حساب نمی‌شود. اگر بخواهیم با وضعیت قراردادهای بازیکنان لیگ مردان مقایسه کنیم اصلا روحیه‌مان از بین می‌رود. دستمزد داوران کم است و در شان گروه برگزار کننده و داوران نیست اما می‌دانیم مسئولان فدراسیون هم برای افزایش این مبلغ پیگیری می‌کنند.

لشنی: اختلاف قیمت بین فوتبالیست و داوران بین همه کشورها وجود دارد اما در ایران کمی بیشتر است. امیدوارم تدابیری در این مورد بیاندیشند چون دغدغه داوران باید کمتر شود، خودشان برای فیزیوتراپی، مکمل و سایر موارد هزینه می‌کنند. امیدوارم شرایط به گونه‌ای شود که در کنار عشقی که به داوری دارند درآمدی هم داشته باشد تا با تمرکز بیشتری قضاوت خودشان را انجام بدهند.

بین دستمزد داوران آقا و خانم هم تفاوت وجود دارد؟

ذکایی: فکر کنم یک چهارم یا یک پنجم دستمزد آقایان باشد. آقایان بابت هر مسابقه ۱۰ میلیون تومان می‌گیرند.

دوست دارید قضاوت کدام مسابقه را انجام بدهید؟

لشنی: دو تا تیم تهرانی را نام نبریم چون اگر بگوییم استقلال می‌گویند استقلالی است و اگر بگوییم پرسپولیس، می‌گویند پرسپولیسی است. من کاری به دو تیم تهرانی ندارم. در بازی‌هایی که در لیگ‌ برگزار می‌شود و برای من جذابیت دارد، دوست دارم بازی‌های سپاهان و تراکتور را قضاوت کنم.

ذکایی: من هم سپاهان با تراکتور، پرسپولیس با تراکتور و استقلال با تراکتور. نه اینکه سطح بازی بقیه تیم‌ها بالا نباشد اما این تیم‌ها رقبای حساس‌تری هستند و آدم دوست دارد در آن نقش‌آفرینی کند.

سیفی نهاوندی: تیم‌های متعلق به شهرستان‌ها را که با دست خالی بازی قشنگی به نمایش می‌گذارند، خیلی دوست دارم. مثلا امسال از بازی‌های ملوان، نساجی و شمس‌آذر خیلی خوشم آمد. خیلی محکم و قشنگ بازی کردند. تیم ملوان جو حمایت تماشاگرانش واقعا فوق‌العاده است. این تیم را مخصوصا به خاطر تماشاگرانش دوست دارم.

ذکایی که پیش از این حضور در اتاق VAR دیدار پرسپولیس را به دلیل حضور در ورزشگاه در دیدار این تیم برابر کاشیما و انتشار عکسی از او در حمایت از پرسپولیس از دست داده بود، بعد از صحبت‌های سیفی با خنده گفت:“بچه‌ها از لیگ بعدی با حرف‌هایی که خانم نهاوندی درباره ملوان زد، دیگر بازی این تیم را ندارد! “

عکسی از خانم ذکایی در ورزشگاه منتشر شد که در حال تشویق پرسپولیس است، ‌همین باعث شد از اتاق VAR این تیم کنار گذاشته شود. ‌ ماجرای آن عکس چه بود؟

لشنی: وقتی این داستان اتفاق افتاد خیلی ناراحت شدم و خیلی از مهناز حمایت کردم چون خیلی به او نزدیک هستم و گاهی می‌گویم اگر از او بپرسید اسم پنج بازیکن پرسپولیس را نام ببر، شاید بلد نباشد. بعد این بنده خدا را اینگونه رسوا کردند و به خاطر همین یکسری بازی‌ها برایش ممیزی شد. برای داور اصلا مهم نیست چه تیمی بازی می‌کند بلکه دنبال تصمیم‌گیری درست است. امیدوارم این قضیه جا بیفتد و از این فشارها کم شود.

سیفی‌نهاوندی: من یک فاز حمایتی از خانم ذکایی داشتم؛ در یکی از استادیوم‌ها زمانی که وارد شدم، گفتند خانم ذکایی آمده است(تماشاگران خانم سیفی را با خانم ذکایی اشتباه گرفتند) و شروع به فحاشی کردند. من ۱۵ دقیقه فحش‌های خانم ذکایی را خوردم (می‌خندد). آقایان می‌گفتند چرا نمی‌گویی ذکایی نیستی؟ گفتم اشکال ندارد به خاطر دوستی با خانم ذکایی بگذارید فحش‌های او را بخوریم.

ذکایی: بازی پرسپولیس با کاشیما در فینال آسیا بود که ما به عنوان زنان فوتبالی، جزو اولین کسانی بودیم که مجوز ورود به ورزشگاه را گرفتیم. این تیم نماینده ایران بود حتی خیلی‌ها  آن عکس را برایم فرستادند که شما به عنوان اولین زنان وارد ورزشگاه شدید و خوشحال بودند اما دو سال قبل و زمانی که می‌توانستم ثمره تلاشم را ببینم، ‌آن شیطنت اتفاق افتاد. اگر آن مسابقه، بازی پرسپولیس با کاشیما در فینال آسیا به عنوان زنان فوتبالی، جزو اولین کسانی بودیم که مجوز ورود به ورزشگاه را گرفتیم. این تیم نماینده ایران بود حتی خیلی‌ها عکسم در آن بازی را برایم فرستادند که شما به عنوان اولین زنان وارد ورزشگاه شدید و خوشحال بودند اما دو سال قبل، وقتی ابلاغ بازی پرسپولیس را گرفتن، آن عکس را با شیطنت منتشر کردند. هر بازی دیگری هم بود، می‌رفتم و حتی با وجود حاشیه‌هایی که بعدش پیش آمد، پشیمان نیستم که رفتم. بالاخره شرایطی بود که برای اولین بار شانس حضور خانم‌ها در ورزشگاه را داشتیم. سال بعد هم بازی ایران با کامبوج بود که شاهد اولین حضور رسمی زنان در ورزشگاه برای حمایت تیم ملی بودیم. آن برهه خیلی خوشحال بودم و هنوز هم خیلی خوشحال هستم که آن اتفاق رقم خورد اما فوتبال ما حاشیه‌هایی هم دارد. هر وقت ابلاغ داوری بازی مردان می‌گیرم، پیج اینستاگرام من از حرف‌های زیبا پُر می‌شود! الان دیگر عادت کرده‌ام اما واقعا داوران مرد چه می‌کشند.

بعد از آن ماجرا دیگر ابلاغ یکسری مسابقات را نگرفتید.

ذکایی: همه تیم‌ها را رفتم اما برای بازی پرسپولیس ابلاغ نگرفتم. خودم ناراحتی داشتم که چرا این اتفاق افتاد اما در بحث ابلاغ دادن، من به عنوان داور یک موضوع را در نظر می‌گیرم و کمیته داوران هم موضوع دیگری. طبیعتا کمیته داوران می‌خواهد حاشیه مسابقاتشان کمتر باشد. مطمئنم این اتفاق ادامه‌دار نخواهد بود اما امسال شرایط اینگونه بود. دلگیری داشتم اما به خودم گفتم در شرایط کاری این مشکل پیش آمده است. مهم این است که خودم می‌دانم قصد و نیتم چه بوده و چه اتفاقی افتاده است.

شنیده شده گاهی داوران بین دو نیمه تلفن همراه خود را چک می‌کنند تا نظر کارشناسان داوری در مورد بازی را ببینند. آیا چنین چیزی صحت دارد؟

سیفی‌نهاوندی: بردن تلفن همراه به اتاق VAR غیرقانونی است. ما باید ابزار خودمان شامل کورنومتر، ساعت و ابزار مخصوص را داشته باشیم. بین دو نیمه هم قطعا چنین چیزی اتفاق نمی‌افتد چون داور هر تصمیمی گرفته در آن لحظه فکر کرده بهترین و عادلانه‌ترین تصمیم را گرفته است، پس دیدن و شنیدن آنالیزهایی که اتفاق می‌افتد، در بین دو نیمه منطقی نیست و فقط به ضرر داور است. حتی قانونی داریم که اگر بدترین اتفاق هم افتاده باشد ناظر بازی در جریان مسابقه یا بین دو نیمه حق ورود به اتاق داوران و اظهار نظر ندارد. باید بازی تمام شود و بعد از پایان بازی هر نظری دارند  با هم به اشتراک بگذارند.

لشنی: به نظرم عادلانه نیست که کارشناسان، بین دو نیمه صحنه‌ای را کارشناسی کنند. اجازه بدهند بازی تمام شود و بعد درست یا غلط تصمیمات هر چه که بود را بگویند. ناخودآگاه شاید یکسری حساسیت بیش از حد داشته باشند و بخواهند چک کنند که قطعا روی آنها تاثیر منفی می‌گذارد. یکبار کمیته داوران مُچم را گرفت؛ قبل شروع بازی یا بین دو نیمه با من تماس گرفتند و من جواب دادم. می‌خواستند من را امتحان کنند و بعد هم برخورد کردند که چرا جواب می‌دهی. الان دیگر هر کسی تماس بگیرد جواب نمی‌دهم. این را هم بگویم که اولین کسی که متوجه اشتباهش می‌شود خود داور است. یعنی قبل از اینکه کارشناسان یا ناظر بخواهند نظر بدهند، خودت می‌دانی.

ذکایی: عادت داوری من این است که دو ساعت قبل بازی که به ورزشگاه می‌رسم، تلفن همراهم را در حالت آفلاین می‌گذارم. تمرکزم بهم می‌ریزد چون فکر کن در نیمه اول کارت قرمز، اخراج، اخطار یا اتفاقی در زمین رخ بدهد و داور بین دو نیمه متوجه اشتباهش شود، ۴۵ دقیقه دوم برایش عذاب الهی می‌شود.

شما هم اشتباهی داشته‌اید؟

ذکایی: دقیقه ۱۹ یا  ۲۱ یک مسابقه لیگ زنان بود که  پنالتی را دیدم. شاید فاصله‌اش با من هفت یا هشت متر بیشتر نبود اما به کمک‌هایم گفتم، آتنا و فاطمه پنالتی است؟ نمی‌دانم چرا سوت نزدم. انگار تمام فرشته‌های الهی دست مرا گرفته بودند تا سوت نزنم. این موضوع خیلی روی من تاثیرگذاشته بود و بین دو نیمه از بچه‌ها سوال پرسیدم. آن روز شرایطم خیلی خوب نبود؛ آسیبی داشتم و از بیمارستان مستقیم وارد زمین شدم. البته باز هم اشتباه داشته‌ام اما این جدیدتر است.

حرف پایانی

لشنی: جا دارد از شما و حمایت‌هایی که از فوتبال بانوان می‌کنید و همه عزیزانی که باعث شدند این اتفاق قشنگ برای ما رقم بخورد، تشکر کنم. امیدوارم باز هم اتفاقات قشنگی بیفتد و برای کشور عزیزمان افتخارآفرینی کنیم.

ذکایی: من هم از شما، تیم خوب و خونگرم‌تان و از خبرگزاری ایسنا بسیار ممنون هستم. واقعا خوشحالم این شرایط برای ما رقم خورد که اینجا کنار شما هستیم و حال خوبمان را با شما به اشتراک می‌گذاریم.

سیفی‌نهاوندی: از شما دوست عزیز و همکارانتان تشکر می‌کنم که ترتیبی دادید تا ما سه خانمی که برای اولین بار در اتاق VAR حضور پیدا کردیم، ‌در کنار هم گپ و گفت صمیمانه‌ای داشته باشیم.