به بهانه درگذشت فرانک میل؛ مهاجم آنتی ساق‌بند دورتموند و گلادباخ و خالق «افسوس قرن» در بوندسلیگا

طرفداری | فرانک میل (Frank Mill) زاده ۲۵ ژوئیه ۱۹۵۸ در شهر اِسِن آلمان غربی سابق و آلمان متحد کنونی است. او در پست‌ مهاجم نوک بازی می‌کرد. پدر فرانک، فروشنده ضایعات و مادرش، صاحب مغازه گل‌فروشی بود‌. فرانک نیز در ابتدا در کنار مادرش به گل‌فروشی مشغول بود تا اینکه فوتبال، مسیر زندگی او را عوض کرد. فرانک از پنج سالگی فوتبال را دنبال می‌کرد و این مهم را در آینتراخت اسن شروع کرد. پیشنهاد باشگاه مطرح شهر زادگاه فرانک یعنی روث وایس اسن، او را به فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل کرد و میل در سال ۱۹۷۶ به تیم بزرگسالان این باشگاه منتقل شد. میل به همراه تیم جوانان روث وایس به فینال مسابقات قهرمانی این رده سنی در آلمان رسیده بود و با استقبال بسیاری از هواداران باشگاه، راهی تیم اصلی شد.

نخستین بازی میل برای روث وایس، دیدار هفته سوم بوندسلیگا برابر شالکه بود. او سپس موفق به باز کردن دروازه تیم‌هایی مثل فرانکفورت، دوسلدورف و کایزرسلاترن در بوندسلیگا و بوخوم در دی‌اف‌بی پوکال شد اما در نهایت به همراه تیمش به سطح دوم فوتبال آلمان سقوط کرد. او در سطح پایین‌تر به پیشرفت خود ادامه داد و آمارهای ۳۴ بازی و ۱۱ گل در فصل ۷۸-۱۹۷۷، ۳۹ بازی و ۱۵ گل در فصل ۷۹-۱۹۷۸ و ۲۹ بازی و ۱۹ گل در فصل ۸۰-۱۹۷۹ را به ثبت رساند. اوج کار میل در اسن به فصل ۸۱-۱۹۸۰ بازمی‌گردد که ۴۰ گل‌اش در ۳۸ بازی، او را به آقای گل سطح دوم بوندسلیگا با یک آمار درخشان تبدیل کرد. میل در هفته ۲۱ برابر بوخولت، تمام پنج گل تیمش و در هفته ۴۱ برابر آلمانیا آخن، هر چهار گل تیمش را به ثمر رساند تا خطرناک‌ترین مهاجم ممکن برای رقبا باشد.

به درخواست یوپ هاینکس، سرمربی وقت بوروسیا مونشن گلادباخ در سال ۱۹۸۱ بود که میل به بوندسلیگا بازگشت. او پس از تجربه نخستین بازی برای تیم جدید برابر وردربرمن، در چهار مسابقه برابر تیم‌های دورتموند، نورنبرگ، دویسبورگ و بیله‌فلد بریس کرد و آمار نهایی ۴۰ بازی و ۲۰ گل را به ثبت رساند. پس از ۱۱ گل در ۳۳ بازی فصل ۸۳-۱۹۸۲، میل و گلادباخ به فینال دی‌اف‌بی پوکال فصل ۸۴-۱۹۸۳ رسیدند. با وجود گلزنی این بازیکن در فینال برابر بایرن مونیخ، گلادباخ بازی را در ضیافت پنالتی‌ها واگذار کرد. آمار نهایی میل در این فصل، ۲۰ گل در ۳۸ بازی بود. این بازیکن، دو فصل دیگر در گلادباخ حضور داشت و موفق به ثبت آمارهای ۴۲ بازی و ۱۹ گل در فصل ۸۵-۱۹۸۴ و ۳۷ بازی، ۱۶ گل و یک پاس گل در فصل ۸۶-۱۹۸۵ در این باشگاه شد. او در آخرین فصل حضور در گلادباخ، موفق به بازی در جام یوفا شد و پس از گلزنی برابر لخ پوزنان، در دیدار رفت مرحله یک‌هشتم نهایی برابر رئال مادرید درخشید و به یک گل و یک پاس گل در این بازی رسید. شکست گلادباخ در بازی برگشت، منجر به اختلافاتی میان میل و باشگاهش شد که فرجام آن، جدایی این بازیکن بود.

او در سال ۱۹۸۶ با مبلغ ۱.۳ میلیون مارک، راهی دورتموند شد و چالش جدیدی را پذیرفت. نخستین بازی میل با پیراهن دورتموند برابر بایرن مونیخ رقم خورد؛ دیداری که به جز یک پاس گل، اتفاق دیگری را برای این بازیکن همراه داشت. او پس از عبور از ژان ماری فاف، دروازه‌بان بایرن مونیخ، در حالی که تله آفساید بایرنی‌ها را گذرانده بود، در برابر دروازه خالی حریف قرار گرفت. تعلل بیش از حد میل در تصمیم‌گیری باعث شد تا فاف به او نزدیک شود و این بازیکن با شوت عجولانه خود، بهترین موقعیت ممکن را از دست دهد و توپ را در برابر دروازه خالی، به تیر دروازه بکوبد. از دست رفتن این موقعیت، میل را به سوژه‌ای برای رسانه‌های مختلف تبدیل کرد. رسانه‌های آلمان، این اتفاق را به «افسوس قرن» تعبیر کردند.

چند سال پیش با یکی از دوستانم به یک قصابی رفته بودم و هنگامی که فروشنده، پشت پبش‌خوان، مرا دید، شروع به سرزنش من درباره موقعیت از دست‌رفته برابر بایرن مونیخ کرد. هر وقت کسی اسم منو صدا می‌کرد، قصد تمسخر مرا داشت. می‌خواستم برابر بازیکنان حریف عرض اندام کنم اما سرعتم بیش از توپ بود و در نهایت، آن اتفاق افتاد.

پس از شروعی سخت، روند گلزنی‌های میل برای دورتموند، پس از هت‌تریک برابر اوردینگن در هفته پنجم شروع شد و به آمار ۳۲ بازی، ۱۷ گل و ۱۰ پاس گل ختم شد. او در فصل دوم خود در جمع زنبورها، موفق به درخشش در جام یوفا با گلزنی برابر سلتیک، ولز موستار و کلاب بروژ شد. آمار کلی فصل دوم میل در دورتموند، ۳۸ بازی، ۱۵ گل و ۹ پاس گل بود. در فصل ۸۹-۱۹۸۸ بود که دورتموند به قهرمانی دی‌اف‌بی پوکال رسید. نقش میل در این قهرمانی، گلزنی در مراحل نخست، نیمه نهایی و فینال برابر  براونشوایگ، اشتوتگارت و وردربرمن بود. ۳۱ بازی، ۹ گل و ۹ پاس گل در این فصل برای میل به ثبت رسید. در فصول بعدی، آمارهای این بازیکن شامل ۲۹ بازی، سه گل و دو پاس گل در فصل ۹۰-۱۹۸۹، ۱۶ بازی، شش گل و سه پاس گل در فصل ۹۱-۱۹۹۰، ۲۹ بازی و پنج گل در فصل ۹۲-۱۹۹۱، ۳۳ بازی، ۱۰ گل و شش پاس گل در فصل ۹۳-۱۹۹۲ و ۱۸ بازی و یک گل در فصل ۹۴-۱۹۹۳ می‌شد‌. او در فصل ۹۳-۱۹۹۲ جام یوفا، موفق به صعود و بازی در فینال این تورنمنت شد و در راه این مهم، در مرحله نخست برابر فلوریانا، هت‌تریک کرد. پس از جدایی از دورتموند، میل به فورتونا دوسلدورف در بوندسلیگا۲ پیوست. او با آمار ۲۷ بازی و پنج گل، به همراه این باشگاه به بوندسلیگا صعود کرد و سپس با آمار ۳۲ بازی، پنج گل و هفت پاس گل، به بقای این باشگاه در بالاترین سطح آلمان کمک کرد. میل در سال ۱۹۹۶، تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت.

نخستین بازی ملی این بازیکن برای تیم ملی آلمان، دیدار سال ۱۹۸۲ این کشور برابر برزیل بود. او به دلیل مصدومیت از ناحیه کمر، حضور در جام جهانی ۱۹۸۲ را از دست داد. او مدت‌ها از تیم ملی آلمان دور بود تا در سال ۱۹۸۸ به بازی‌های ملی بازگشت و در یوروی همین سال به میدان رفت. میل در سه بازی این تورنمنت به میدان رفت. او در ادامه به لیست نهایی آلمان برای جام جهانی ۱۹۹۰ رسید اما در یک بازی این جام نیز به میدان نرفت و تا فینال و شپس قهرمانی، نیمکت‌نشین مطلق کشورش بود. آلمان در این تورنمنت به قهرمانی رسید اما میل، خود را «قهرمان جهان» نمی‌دانست و اعتقاد داشت که صرفاً «برنده جام» است. او پس از جام جهانی دیگر به بازی ملی جدیدی نرسید تا دیدار با دانمارک، پیش از شروع جام جهانی، آخرین بازی ملی‌اش باشد. میل در دو دوره از مسابقات فوتبال المپیک حضور داشته است؛ نخستین دوره آن، المپیک ۱۹۸۴ بود که با گلزنی این بازیکن برابر عربستان سعودی و حضور در چهار بازی جام همراه بود. او سپس در المپیک ۱۹۸۸ حضور داشت و به یک بریس برابر چین و گلزنی برابر تونس رسید تا در نهایت مدال برنز را برای کشورش به ارمغان بیاورد. پرونده ملی او با ۱۷ بازی ملی بسته شد. از مشخصه‌های ظاهری میل، بازی در زمین، بدون ساق‌بند بود که او را به «مرد جوراب آویخته» معروف کرد. میل هم‌چنین‌ بدون اشاره به بازی خاصی، به مصرف یک قرص دوپینگ، پیش از یک مسابقه بوندسلیگا، اعتراف کرده بود. او در سال ۲۰۲۵، به دلیل حمله قلبی، حین رانندگی با تاکسی خود، در بیمارستات بستری شد و در پنجم اوت ۲۰۲۵، در سن ۶۷ سالگی درگذشت.

از سری خاطرات فوتبالی

• ویم یانسن؛ ویلم آرام هلند، از قهرمانی اروپا تا انتقال جنجالی و خطای پنالتی در فینال جام جهانی
• فلورین آلبرت، آقای گل جام جهانی ۱۹۶۲ و برنده توپ طلای ۱۹۶۷؛ از درخشش برابر برزیل تا امپراطوری مجارستان
• میگوئل چندو؛ پیروز دوئل با مارادونا و پرنده‌ای که به تفنگ شلیک کرد