به جای ژوائو و بلانکو یامال و امباپه نمی‌آیند/ یکی بخر، خوب بخر؛ نه احمدزاده جای ترابی را پر می‌کند و نه رمضانی مشکل گلزنی استقلال را حل!

روزنامه خبرورزشی منتشر شد و برای تهیه آن می‌توانید هم به صورت آنلاین (با کلیک بر روی این لینک) و هم با مراجعه به کیوسک‌های روزنامه فروشی اقدام کنید. چهارشنبه ۷ آذر ۱۴۰۳ در شماره ۷۸۳۰ این روزنامه می‌خوانید؛

خشم گاریدو از عملکرد گئورگی گولسیانی / احتمال بازگشت " پورعلی گنجی" قوت گرفت!

از اردوی پرسپولیسی ها خبر می رسد که احتمال دارد مرتضی پورعلی گنجی مدافع باتجربه قرمزها، در بازی با الشرطه عراق به ترکیب اصلی تیمش بازگردد.

در دیدار با الریان قطر، یک بار دیگر ثابت شد که بازیکنان پرسپولیس اصول اولیه دفاع را در اکثر موارد رعایت نمی کنند و به سادگی روی ضد حمله ها گل می خورند. یکی از اشتباهات بزرگ آنها در دفاع " زل زدن " مدافعان یا هافبک های این تیم به " توپ " است و به ساختار تیمی کوچک ترین توجهی ندارند. بازیکنان این تیم رفتاری " واکنشی " در مقابل حملات تیم مقابل دارند و ایده ای از پیش تعیین شده برای بازپس گیری توپ یا جلوگیری از ایجاد خطر روی دروازه خودی ندارند.

از آن بدتر سهل انگاری در هنگام ضربه کرنر تیم قطری بود که گئورگی گولسیانی به عنوان لیدر خط دفاعی تیمش، فقط تماشاگر گل تیم حریف شد!

در همین راستا شنیدیم خوان کارلوس گاریدو که امید زیادی به مدافع ملی پوش گرجی خود بسته حالا تا حدودی از او نومید شده است.

...

تفاوت گاریدو با اوسمار ویرا در یک اسم خلاصه می شود؛ اوستون اورونوف!

با نمایش نومیدکننده پرسپولیس در لیگ نخبگان آسیا، بار دیگر برخی هواداران این تیم یاد اوسمار ویرا و تیم نیم فصل دوم لیگ بیست و سوم افتادند.

تیم‌های فوتبال پرسپولیس ایران و الریان قطر در هفته پنجم مرحله گروهی لیگ نخبگان آسیا، با قضاوت "فومینگ" از چین در ورزشگاه احمد بن علی شهر دوحه رو در روی هم قرار گرفتند که این بازی با نتیجه تساوی یک بر یک به پایان رسید. فرشاد فرجی زننده گل پرسپولیس بود و اشرف بنچارکی گل الریان را وارد دروازه پرسپولیس کرد.

همین تساوی باعث شد بار دیگر نوک تیز انتقادات به سمت سرمربی اسپانیایی نشانه رفته و حتی برخی او را ضعیف تر از اوسمار ویرا سرمربی برزیلی و سابق پرسپولیس بخوانند.
به راستی تفاوت کجاست؟

پرسپولیس چند بازیکن مهم در تابستان گذشته از دست داد که علیرضا بیرانوند، دانیال اسماعیلی فر، مهدی ترابی و عبدالکریم حسن نفرات فیکس تیم در نیم فصل دوم لیگ بیست و سوم بودند.

پس از جدایی این نفرات، پرسپولیسی ها آلکسیس گندوز، ایوب العملود، فرشاد احمدزاده، سعید مهری و میلاد محمدی را خریدند و موفق به حفظ نفرات کلیدی خود شدند.

در واقع پرسپولیس از لحاظ جایگزینی مشکل چندانی پیدا نکرد اما به نظر می رسد این تیم نسبت به تیم اوسمار ویرا، یک تفاوت اساسی داشته باشد و آن هم " اوستون اورونوف" است.

...

مرتضی فنونی زاده: گل زدیم، عقب کشیدیم و الریان را " پررو" کردیم! / بی تعارف، این پرسپولیس در اندازه لیگ نخبگان آسیا نیست

نیمه اول ها رئال مادرید هستیم و نیمه دوم ها را می دهیم! / گاریدو هم لب خط بود، ببر تیم قطری نبودیم 

به نظر شما غیبت خوان کارلوس گاریدو در دیدار با الریان چقدر روی نتیجه این مسابقه تأثیرگذار بود؟

مگر بازی های دیگر که گاریدو غایب نبوده، ما در آسیا برنده شده ایم؟ سرمربی اسپانیایی هم که از روی سکوها مرتب داشت دستور تاکتیکی می داد و تیمش را کوچ می کرد! 

یعنی تأثیری نداشته است؟

نه! ما با گاریدو هم ببر تیم الریان قطر نبودیم.

چرا؟

من قبلا به خود شما هم گفتم که بی تعارف، پرسپولیس در حد و اندازه های لیگ نخبگان آسیا نیست. شما باید واقع بین باشید و شرایط تیم های باشگاهی ما و پرسپولیس را با تیم های عربستانی و سایر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس مقایسه کنید. چرا باید پرسپولیس در گروهی که تیم های الهلال، النصر، الاهلی، العین، السد و ... این همه هزینه کرده و ستاره های دنیای فوتبال را می آورند موفق یا صدرنشین باشد؟

بحث صدرنشینی نیست بلکه حداقل انتظار می رود به مرحله بعدی صعود کند. انتظار زیادی است؟

باید شرایط را سنجید و بعد نظر داد. بازی حذفی با مس سونگون یک مقدار پرسپولیس را گول زد. مسابقه جام حذفی تقریباً شبیه به یک بازی تدارکاتی برای تیم پرسپولیس بود که من فکر می‌کنم بیشتر از اندازه اش بزرگ شد! ما سه گل در جام حذفی زدیم و تصور کردیم به الریان هم در قطر می توانیم ۳ گل بزنیم. انتظارات بالا رفت و حالا باز هم مساوی کرده ایم.

یکی از ایرادات کارشناسان از تیم پرسپولیس این است که گل می زند اما نمی تواند آن را حفظ کند. به نظر شما مشکل کجاست؟

من کنار تیم یا در رختکن نیستم که دقیق بدانم چه اتفاقی می افتد که ما گل می زنیم اما نمی توانیم آن را حفظ کنیم. این هفته فرشاد فرجی دقیقه ۱۷ گل زد و بعد در دقیقه ۵۸ تیم الریان گل مساوی را زد. یک هفته پیش در دقیقه ۵۳ همین فرشاد فرجی گل برتری پرسپولیس را زد اما دقیقه ۵۶ گل مساوی را خوردیم! در بازی با پاختاکور هم دقیقه یک گل زدیم و دقیقه ۵۹ گل خوردیم و این موضوع اتفاقی نیست. 

مشکل کجاست؟ نگفتید؟

به نظر من بعد از گلزنی بچه ها زود عقب می کشند و به قول ما فوتبالی ها تیم حریف را پررو می کنند. این اتفاق تکراری در بازی با الریان هم افتاد و حریف جسور شد و دروازه ما را باز کرد. شما ببینید بعد از گل دقیقه ۱۷ فرشاد فرجی چگونه بچه ها بی دلیل عقب کشیدند.

...

اکبر کارگر جم: این استقلال تا استقلال شود زمان می‌برد؛ تیمی که مهاجم نداشته باشد مثل آدم بی‌دندان است 

اکبر کارگر جم پیشکسوت باشگاه استقلال در گفتگو با خبر ورزشی، درباره وضعیت این تیم در حد فاصل دیدار مقابل الاهلی و بازی مقابل پاختاکور صحبت‌هایی انجام داد که آن را در ادامه می‌خوانید: 

استقلال در دیدارهای لیگ نخبگان آسیا توانست پاختاکور ازبکستان را متوقف کند. این دیدار را چطور تحلیل می‌کنید؟

مهمترین اتفاق در این بازی این بود که ما دوباره نباختیم. می‌شنیدم که قبل از بازی خیلی‌ها می‌گفتند استقلال می‌رود و با اختلاف بالای دو گل شکست می‌خورد و برمی‌گردد اما من مطمئن بودم که این تیم می‌تواند نام استقلال را در زمین مسابقه از اعتبار نیندازد. انصافاً بچه‌ها زحمت کشیدند و با اینکه هنوز این استقلال خیلی زمان دارد تا به آن استقلالی که همه انتظار دارند برسد ولی در مجموع عملکرد کلی تیم بد نبود. ما در خیلی از دقایق بازی راحت توپ را از دست می‌دادیم که این برای استقلال اصلا خوب نیست. البته با توجه به اتفاقاتی که ظرف یکی دو ماه گذشته در رابطه با جابجایی کادر فنی و عملکرد کلی تیم رخ داده چندان هم نباید تعجب کرد. 

خودتان انتظار این نتیجه را داشتید؟

انصافاً اگر بخواهم حقیقت را بگویم من منتظر برد استقلال بودم. با توجه به عملکرد خوب بچه‌ها در بازی آخر مقابل مس رفسنجان و اتفاقاتی که ظرف این مدت رخ داد انتظار داشتم استقلال این بازی را با اختلاف یک گل ببرد و خودش را در مسیر پیشرفت قرار بدهد اما متاسفانه باز هم به خاطر نبود یک مهاجم تمام کننده ضرر کردیم و نشد که از این موقعیت خوب استفاده کنیم.

اگر بخواهید در یک جمله نقطه ضعف استقلال را بیان کنید آن چیست؟

کمبود بازیکن به درد بخور. متاسفانه ما در خط میانی دفاع و حمله بازیکنی که بتواند کار را برای استقلال پیش ببرد نداریم. اگر در خط دفاعی یک رهبر خوب بین مدافعانمان داشته باشیم که بتواند رابط درستی بین حسینی و بچه‌های دفاع و خط هافبک باشد بخش اعظم مشکلات ما در عقب زمین از بین می‌رود. در بسیاری از دقایق این بازی دیدیم که ناهماهنگی بین بچه‌های دفاع نزدیک بود کار دست تیم بدهد. از سوی دیگر یک میداندار هم می‌خواهیم که آن وسط بایستد و توپ را از دفاع بگیرد و به خط حمله برساند. کسی که بتواند تیم را به موقع عقب ببرد و به موقع جلو بکشد. کسی که کمربند میانی تیم را محکم ببندد و با دو بازیکن چپ و راست خودش اینقدر در ارتباط باشد که بتواند ظرف دو ثانیه جناح بازی را از یک طرف به طرف دیگر تغییر بدهد. و از همه مهمتر یک مهاجم تمام کننده می‌خواهیم. کسی باشد که آنجلو تلاش بچه‌های دفاع و هافبک را به ثمر برساند. تیمی که مهاجم شش دانگ نداشته باشد مثل آدم بی‌دندان است که بالاخره ه هر سختی شده غذا را قورت می‌دهد اما نمی‌تواند راحت این کار را انجام بدهد. در همین بازی چند موقعیت خوب را از دست دادیم؟ اگر یکی از این موقعیت‌ها تبدیل به گل شده بود الان داشتیم درباره پیروزی استقلال در بازی مقابل الاهلی عربستان پیش‌بینی‌های لازم را انجام می‌دادیم. 

...

یکی بخر، خوب بخر

سرمقاله: استقلال چند سال پیش مهاجمی به نام مامه تیام داشت که در ۱۳ بازی ۱۲ گل حساس برای این تیم زد و اتفاقاً در آسیا هم خیلی بهتر و راحت‌تر گل می‌زد. الان همه مهاجمان استقلال در طول یک فصل روی هم ۱۲ گل نمی‌زنند و تازه قراردادهای آنچنانی هم دارند. نکته اینجاست که تیم‌های ایرانی وقتی می‌خواهند بازیکن خارجی بخرند اختیارشان را به دست دلال‌ها می‌دهند و نتیجه این می‌شود که بسیاری از خارجی‌های شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران نه تنها از بازیکنان خودمان بهتر نیستند که ضعیف‌تر هم هستند! همین استقلال اگر مهاجمی مثل تیام داشت حداقل ۲ بازی آسیایی‌اش را برده بود یا مثلاً اگر پرسپولیس یکی مثل لوکادیا را داشت بسیاری از مشکلاتش حل می‌شد اما خب دوستان خریدهای خوبی نکردند یا حداقل اینکه بر اساس نقاط ضعف خود خرید نکردند. مسئله بعدی اینکه مهاجمان داخلی مثل آرمان رمضانی، محمدحسین اسلامی، آل‌کثیر و حتی علیپور هم در حدی نیستند که بتوان آنها را گلزنان بزرگ یا حتی معمولی قلمداد کرد. پرسپولیسی‌ها تصور می‌کردند با باز گرداندن بازیکنان قدیمی مثل فرشاد احمدزاده، علیپور و... تیم بهتری می‌شوند غافل از اینکه هر فوتبالیستی دوران اوجی دارد و مثلاً احمدزاده اگر هنوز خوب بود در سپاهان بازی می‌کرد نه پرسپولیس!

اینکه ما فکر کنیم احمدزاده جای ترابی را پر می‌کند همان‌قدر اشتباه است که تصور کنیم مثلاً آرمان رمضانی و بلانکو می‌توانند مشکل گلزنی استقلال را حل کنند. به طور کلی یک خرید خوب مثل تیام یا مثلاً عبدالکریم حسن به مراتب بهتر از ۶، ۷ خرید خارجی معمولی است و از نظر اقتصادی هم مقرون به صرفه است. استقلال با دلار ۶۰، ۷۰ هزار تومانی ۵ بازیکن خارجی معمولی خریده اما می‌توانست به جای همه اینها یک هافبک وسط خوب و یک مهاجم گلزن بخرد تا حداقل بعضی از بازی‌های حساس مثل پاختاکور را ببرد اما خب تصمیمات دیگری گرفته شد که  نتیجه‌اش فعلاً حضور در مکان دهم جدول لیگ و هفتم آسیاست. در پرسپولیس اوضاع کمی بهتر است اما آنها هم از ۵ بازی آسیایی حتی یکی را نبرده‌اند!

...

به جای ژوائو و بلانکو یامال و امباپه نمی‌آیند/ سقف بودجه را بردارند الهلال را می‌بریم؟

خب به سلامتی همه کارشناسان به صف شدند و می‌گویند چون برای قراردادها سقف بودجه گذاشته‌اند تیم‌های ایرانی در آسیا موفق نمی‌شوند. ما هم به شدت مخالف سقف بودجه هستیم چون اصلاً اجرا نمی‌شود و اساساً سقفی وجود ندارد (این را تمام مدیران باشگاه‌ها، مسئولان حسابرسی، فدراسیون، بازیکنان و... می‌دانند) اما سؤال مهم اینجاست که اگر سقف بودجه را بردارند و قیمت بازیکن ۳۰ میلیاردی ۹۰ میلیارد شود ما الهلال را می‌بریم؟ آیا استقلال می‌تواند به جای بلانکو امباپه را بخرد و پرسپولیس یامال را جانشین ژوائو کند؟ اصلاً به فرض که پول باشد و زیاد هم باشد، خب مگر تیم‌های ایرانی خرید کردن بلدند؟ مگر دلال‌ها اجازه می‌دهند خرید خوب انجام شود و بازیکنان بنجل خودشان بیرون بمانند؟ کسانی این حرف‌ها را می‌زنند که از ریز مسائل این فوتبال خبر ندارند یا خودشان را به بی‌خبری زده‌اند. همین امسال بعضی از تیم های ما نزدیک به ۸۰۰ تا هزار میلیارد تومان هزینه کرده‌اند اما از پس امثال ازبکستان، قطر، اردن و... برنمی‌آییم و بعد از پیروزی مقابل کره‌شمالی و قرقیزستان جشن می‌گیریم!

باور کنید مشکل فوتبال ایران پول نیست چه اگر پول هم باشد حیف و میل می‌شود، می‌دانید چرا؟ چون قبل از اینکه مشکل مالی داشته باشیم مشکل مدیریتی داریم. ما اصلاً نمی‌گوییم پول‌ها را عده‌ای می‌خورند (البته شما بدانید که می‌خورند!) اما مسئله اینجاست که پول باید درست هزینه شود. الان اگر شما به هر باشگاه ۵ هزار میلیارد بدهید هیچ‌کدام یک ورزشگاه ۲۰هزار نفری آبرومند نمی‌سازند و پول‌ها را خرج آکادمی نمی‌کنند چون سودی ندارد و سود اصلی در دلالی کردن است. وقتی قرارداد یک بازیکن معمولی که سالی ۲تا پاس گل نمی‌دهد ناگهان ۶ برابر می‌شود، برداشتن سقف بودجه چه کمکی به این فوتبال می‌کند؟ آیا اگر امسال سقف بودجه را بردارند ما سال آینده الهلال را می‌بریم و قهرمان آسیا می‌شویم؟