نوع ارسال، فرق آسانی با وینگرها و بَک‌های ایرانی!

در غیاب ساپینتو، این نونو مورایس دستیار اوست که لب خط می‌آید و در کنفرانس‌های قبل و بعد بازی صحبت می‌کند. او در کنفرانس قبل بازی گفته بود جنپو و نازون از یک لیگ غیر رقابتی آمده و هنوز از نظر جسمی صددرصد آماده کمک به استقلال نیستند. آنها را باید پس از این تعطیلات دید و قضاوت کرد. اما یاسر آسانی از لیگ رقابتی آمده و همین حالا می‌تواند برای استقلال بازی کند.

همانطور که پیش بینی می‌شد، این وینگر اهل آلبانی نیمه دوم بازی با ذوب آهن به میدان آمد. در حالی که تیمش ۳-۱ عقب بود و او باید ثابت می‌کرد که چه تفاوتی چشمگیر با بازیکنان ایرانی داشته و می‌تواند چه تاثیری در نتیجه بگذارد.

در تمام دنیا بازیکن خارجی باید چند سر و گردن از بازیکنان بومی بالاتر باشد. بازیکنی که میلیون دلاری دستمزد می‌گیرد، باید بتواند در بازی‌های بزرگ کارهای بزرگ انجام دهد و یاسر آسانی که فصل قبل به تنهایی در لیگ نخبگان بیشتر از استقلال گل زده بود، نشان داد این توانایی را دارد.

فقط کافیست به نحوه ارسال‌های او در نیمه دوم نگاه و آن را با عملکرد بازیکنان خوب ایرانی استقلال مقایسه کنید. ابوالفضل جلالی، علیرضا کوشکی، مهران احمدی و حتی رامین رضاییان، هرگاه در کناره‌های محوطه جریمه ذوب آهن صاحب توپ می‌شدند، اصرار به ارسال‌های بلند داشتند و تمام این توپ‌ها توسط گلر یا مدافعان دفع می‌شد!

اما آسانی که آمد، تفاوت آموزش اصولی از پایه را نشان داد. وقتی که بازیکن -به خصوص در حال حرکت- می‌خواهد از کناره‌ها توپی را روی دروازه حریف بفرستد، بهتر است آن را زمینی و محکم در عرض دروازه شلیک کند.

در این صورت حتی اگر بازیکن همدسته به توپ نرسد، احتمال برخورد توپ -با آن شدت ضربه- به مدافعان و دروازه‌بان تیم حریف و چرخش آن به سمت درون دروازه، وجود دارد. یاسر آسانی دقیقاً همین کار را می‌کرد و این تفاوت بزرگ وینگر خارجی استقلال با بازیکنان ملی‌پوش وطنی بود.

اینجا را بخوانید: مورایس به انتقادات و انتظارات یکجا پاسخ داد؛ استقلال حالا دو سرمربی دارد!