تحلیل فنی بهترین فصل دنی آلوز در بارسلونا؛ مدافعی که به اندازه یک مهاجم خطرناک بود

طرفداری | ششمین روز از ماه پنجم سال میلادی فرا رسید تا دنی آلوز، مدافع راست افسانه‌ای باشگاه بارسلونا، بار دیگر تولدش را جشن بگیرد. به همین مناسبت تصمیم گرفتیم نگاهی به بهترین فصل او در این باشگاه بیندازیم: فصل ۱۱-۲۰۱۰.

آلوز یکی از نمونه‌های کلاسیک مدافعان کناری هجومی در فوتبال برزیل است؛ الگویی که از دهه ۱۹۵۰ با بازیکنانی چون ژالما سانتوس، لئو جونیور، کافو و روبرتو کارلوس شکل گرفت. این سبک بازی در مورد آلوز کاملاً منطقی است، چرا که او فوتبال را به عنوان یک وینگر آغاز کرد و سپس توسط پدرش به پست مدافع راست منتقل شد.

از زمانی که آلوز در سال ۲۰۰۲ به اروپا و باشگاه سویا نقل مکان کرد، سبک بازی هجومی و خلاقانهٔ او توجه بسیاری از غول‌های فوتبال اروپا از جمله لیورپول و چلسی را جلب کرد، اما این انتقال‌ها هیچ‌گاه نهایی نشدند؛ تا اینکه در سال ۲۰۰۸ سرانجام آلوز به بارسلونا پیوست.

بهترین فصل دنی آلوز در بارسلونا

فصل ۱۱-۲۰۱۰ را باید بهترین فصل آلوز در دوران حضورش در بارسلونا دانست. او نه‌ تنها در خط دفاع عملکرد خوبی داشت، بلکه در حمله نیز بسیار مؤثر بود. در این فصل، آلوز ۲۱ پاس گل داد و ۴ گل به ثمر رساند. او نقشی کلیدی در قهرمانی بارسلونا در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا داشت. با توجه به این عملکرد و عناوین کسب‌شده، می‌توان فصل ۱۱-۲۰۱۰ را اوج دوران آلوز در بارسا دانست.

یکی از پر افتخارترین فوتبالیست‌های تاریخ

آلوز پیش از جدایی از بارسلونا در سال ۲۰۱۶ و پیوستن به یوونتوس، در ۳۹۱ بازی برای این تیم به میدان رفت، ۲۱ گل زد، ۱۰۱ پاس گل داد و ۲۳ جام کسب کرد؛ از جمله یک شش‌گانه، دو عدد سه‌گانه، سه لیگ قهرمانان اروپا و چندین جام داخلی.

رکورد افتخارات او در تمام سطوح، برای سال‌ها فوتبال بی‌سابقه بود. آلوز را باید یک برندهٔ تمام‌عیار دانست؛ بازیکنی که هم در سطح باشگاهی و هم ملی، به تمامی افتخارات ممکن دست یافته است. او با کسب ۴۴ جام رسمی، پس از لیونل مسی، پر افتخارترین بازیکن تاریخ فوتبال به‌ شمار می‌رود.

تحلیل فنی دنی آلوز در فصل ۱۱-۲۰۱۰

در این تحلیل، تمرکز بر فصل ۱۱-۲۰۱۰ بارسلونا است که آلوز در آن ۵۴ بازی انجام داد و در مجموع ۲۵ گل و پاس گل ثبت کرد.

نکته: داده‌های این تحلیل، از اطلاعات منتشر شده از سوی پایگاه آماری StatsBomb از دوران حرفه‌ای لیونل مسی استخراج شده است. از آن‌جا که مسی و آلوز در ۳۰ بازی از مجموع ۳۵ بازی لالیگای آن فصل کنار هم بازی کرده‌اند، تنها این ۳۰ بازی در تحلیل حاضر مد نظر قرار گرفته‌اند.

۱. جای‌گیری و دریافت توپ

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، آلوز مدافعی هجومی بود. از تحلیل بصری و نقشه‌های حرارتی می‌توان دریافت که بیشتر دریافت‌های پاس او در نیمهٔ حریف و در جناح راست زمین اتفاق افتاده‌اند. او گرایش بالایی به ایجاد مثلث با ژاوی و مسی داشت تا از این طریق، پرس تیم مقابل را بشکند.

نقشه حرارتی دریافت پاس‌های رو به جلوی آلوز بیش‌تر شبیه به یک وینگر است تا یک فول‌بک؛ چرا که حجم بالایی از دریافت‌ها، در محوطهٔ جریمهٔ حریف صورت گرفته‌اند. از آن‌جا که مسی اغلب در نیم‌فضای راست زمین بازی می‌کرد و توجه چند مدافع را به خود جلب می‌کرد، فضای کناری برای آلوز باز می‌ماند و او به خوبی با حرکات بدون توپ، از این فضاها بهره می‌برد.

در این ۳۰ بازی، آلوز به طور متوسط ۴.۸۸ پاس رو به جلو در هر ۹۰ دقیقه دریافت کرده و تقریباً ۵۰ درصد این پاس‌ها از سوی مسی، ژاوی و ویکتور والدز ارسال شده‌اند.

۲. گل‌ها و پاس گل‌ها

با توجه به اینکه دنی آلوز در پست مدافع راست بازی می‌کرد، تمام شوت‌ها و پاس‌های کلیدی او از جناح راست زمین ثبت شده‌اند. اگرچه آلوز یک فول‌بک هجومی بود، اما تمایل چندانی به گلزنی نداشت؛ با این حال، مهارت او در خلق موقعیت و ارائه پاس گل برای هم‌تیمی‌هایش در سطحی بسیار بالا قرار داشت.

در این ۳۰ بازی مورد تحلیل، او ۲ گل از مجموع ۱.۵۹ xG (گل‌های مورد انتظار) به ثمر رساند و از ۸.۱۲ xA (پاس گل‌های مورد انتظار) ۱۰ پاس گل داد و ۴۵ پاس کلیدی ثبت کرد.

۳. پاس‌دهی

توانایی آلوز، در رساندن توپ به هم‌تیمی‌هایش در موقعیت‌های خطرناک، فوق‌العاده بود. دامنهٔ پاس‌های او بسیار متنوع و دقیق بود. او نه‌ تنها در تشکیل مثلث، فرار به عنوان نفر سوم و پاسکاری‌های کوتاه مهارت داشت، بلکه در تغییر جهت بازی و ارسال پاس‌های بلند به نقاط خالی نیز بسیار مؤثر عمل می‌کرد.

او به‌طور متوسط ۷.۲۶ پاس رو به جلو در هر ۹۰ دقیقه ارسال کرده و ۳۰٪ از این پاس‌ها به لیونل مسی رسیده‌اند.

۴. حمل توپ و دریبل‌زنی

آلوز در کنترل توپ خبره بود. مهارت‌های پاس‌دهی او، با توانایی‌های بالایش در حمل توپ و دریبل‌زنی، این بازیکن را به یکی از خطرناک‌ترین بازیکنان زمین تبدیل می‌کرد. کنترل توپ در فضاهای باریک، سرعت بالا و شتاب اولیه، او را به کابوسی برای مدافعان تبدیل کرده بود.

براساس داده‌های بصری، بیش‌تر حرکات پیش‌روندهٔ او به داخل یا حوالی محوطهٔ جریمه در جناح راست ختم می‌شدند.

در این ۳۰ بازی، آلوز به‌طور میانگین ۱۶.۹ حمل توپ پیش‌رونده و ۳.۶۸ دریبل موفق در هر ۹۰ دقیقه، با نرخ موفقیت ۶۱٪ داشته است.

۵. عملکرد در شاخص «تهدید مورد انتظار» (xT)

شاخص xT (تهدید مورد انتظار) معیار خوبی برای سنجش میزان خطرناک بودن بازیکن با توپ است. از این لحاظ، آلوز بعد از مسی در جایگاه دوم قرار دارد. تهدید هجومی او حتی از بازیکنانی چون داوید ویا، ژاوی و اینیستا نیز بالاتر بوده است. از نظر xT دریافتی نیز، آلوز چهارمین بازیکن برتر تیم بوده و تنها پس از سه مهاجم اصلی بارسا در آن فصل قرار دارد.

xT همچنین معیاری مناسب برای نشان دادن همکاری او با لیونل مسی است. این دو بازیکن به‌خوبی در جناح راست باهم هماهنگ بودند و با پاس‌های یک‌-دو، مدافعان حریف را سردرگم می‌کردند. آلوز با دقت بالا، همواره سعی در رساندن توپ به مسی در موقعیت‌های خطرناک داشت. ترکیب پاس‌های آلوز به مسی، بیش‌ترین xT را در میان تمام همکاری‌های تیمی بارسلونا در فصل ۱۱-۲۰۱۰ ایجاد کرده است.

۶. عملکرد دفاعی

با وجود نقش پررنگ آلوز در حملات، او در دفاع نیز مسئولیت‌پذیر بود و نقطه‌ ضعفی برای تیم محسوب نمی‌شد. بارسلونا به خاطر مالکیت بالای توپ، نیاز چندانی به دفاع نداشت، اما در صورت از دست دادن توپ، بلافاصله قانون معروف «پنج‌ ثانیه» پپ گواردیولا اعمال می‌شد؛ بازیکن باید ظرف پنج ثانیه با پرس شدید، توپ را پس بگیرد.

نقشه‌های بصری نشان می‌دهند که تعداد قابل‌توجهی از پرس‌ها در نیمهٔ زمین حریف انجام شده‌اند. با توجه به درصد مالکیت بالای بارسا، آلوز آمار خوبی در اقدامات دفاعی داشت.

او در هر ۹۰ دقیقه به‌طور میانگین ۱۵.۱ پرس، ۴.۷ پرس متقابل و ۱۲.۹ اقدام دفاعی ثبت کرده است.

جمع‌بندی

دنی آلوز یکی از بهترین _ و به‌زعم بسیاری، بهترین _ مدافع راست تاریخ فوتبال است. آمارهای تحلیلی و ویترین افتخاراتش، کاملاً گویای این موضوع هستند. اگرچه در این مطلب بهترین فصل آلوز در بارسا بررسی شد، اما حقیقت این است که او هر زمان که پیراهن این باشگاه را به تن کرد، عملکردی درخشان داشت.

شاید اغراق نباشد اگر بگوییم بارسلونا بدون او به موفقیت‌های بزرگی که رسید، دست پیدا نمی‌کرد. پس از جدایی آلوز در سال ۲۰۱۶، این باشگاه تا سال‌ها نتوانست جای خالی او را با بازیکن دیگری پر کند.

در ژانویه ۲۰۲۲، باشگاه بار دیگر سراغ آلوز ۳۸ ساله رفت و او نیز با دستمزد بسیار پایین و با علم به وضعیت مالی بحرانی بارسا، با افتخار پذیرفت به تیم بازگردد.

اگرچه این حضور دوم چندان موفق نبود، اما دوران حرفه‌ای دنی آلوز در تاریخ فوتبال جاودانه خواهد ماند. هر زمان که بحث بر سر بهترین مدافعان کناری تاریخ فوتبال در میان باشد، نام او بدون شک در آن فهرست خواهد بود.

برگردان فارسی یادداشت Chaitanya GVS در وبسایت Mad about sports