سید رسول حسینی، نامی برای آدرس یک شهر

به گزارش ایرنا، یک تورنمنت بزرگ در استان مازندران در حال برگزاری است و نوجوانی کشتی‌دوست از دورترین نقاط ایران برای نظاره‌ هنرنمایی بزرگان عصر این رشته راهی شهر ساری می‌شود. او برای حضور در سالن، مستقیم به خیابان فرهنگ خواهد رفت تا بتواند به عنوان نخستین تماشاگر خود را به سکوها برساند. نوجوان امروز داستان ما در برخورد نخست با تابلویی مواجه خواهد شد که نام سیدرسول حسنی بر آن درج شده است.

مزین شدن سالن بزرگ کشتی ساری به نام سید رسول حسینی سوالات زیادی را در ذهن این نوجوان کشتی دوست ایجاد کرده است او به دنبال آن است تا بداند سید رسول حسینی کیست و چرا با وجود قهرمانان بزرگی در استان مازندران، نام وی بر معتبرترین سالن کشتی این استان نقش بسته است؟

نوجوان امروز داستان ما از نسل اینترنت و جستجوهای سریع است. سراغ نام سید رسول می‌رود و در کمال تعجب می‌بیند که این کشتی‌گیر تنها یک عنوان قهرمانی و یک نایب قهرمانی آسیا دارد. نوجوان دوستدار کشتی، باز هم دچار ابهام می‌شود زیرا می‌داند که شمار قهرمانان جهان و المپیک این استان دورقمی است و سید رسول باید چهره‌ای بسیار متفاوت باشد که نامش در این استان کشتی پرور ماندگار شده است.

برای پاسخ به پرسش‌های ذهنی این نوجوان سراغ قهرمانان بزرگ و همدوره‌های سیدرسول خواهیم رفت تا شاید راز ماندگاری این قهرمان در ذهن مردم استان را جستجو کنیم.

محمدحسین محبی نایب قهرمان جهان و پهلوان کشور در خصوص شخصیت سیدرسول حسینی به خبرنگار ایرنا گفت: امروز اگر نام سید رسول بر سالن کشتی ساری می‌درخشد به خاطر منش و اخلاق بی نظیرش است. وی نمونه کامل یک قهرمان کشتی بلد و با اخلاق بود.

تنها رئیس سابق هیات کشتی استان کرمانشاه نیست که از سید رسول به عنوان یک نام نیک یاد می کند بلکه منصور برزگر پیر کشتی ایران و مربی سیدرسول نیز از اخلاق و مرام پهلوانی حسینی خاطره‌ها در ذهن دارد.

او به خبرنگار ایرنا گفت: سید رسول نمونه یک کشتی گیر ۶ دانگ بود که در وزن ۵۷ کیلوگرم خوب می درخشید. البته تمام هنر سید رسول تکنیک و کشتی نبود بلکه اخلاق این آزادکار مازنی در نوع خود بی نظیر بود. من سال ۱۳۵۹ مربی او بودم که در مسابقات قهرمانی آسیا هند به عنوان قهرمانی رسید.

برزگر باور دارد: مردم مازندران و همدوره‌ای‌های سید رسول همیشه از خوبی های او یاد می‌کنند و در روز فوتش برای سید رسول سنگ تمام گذاشتند و این رفتار نشان از آن دارد که حسینی در آن سال‌ها الگوی تمام عیار اخلاق مداری بود. البته کشتی وی در نوع خود خاص بود و حتی من تا سال‌ها از شیوه‌ها و فنون او برای کشتی‌دوستان استفاده می‌کردم.

برای آشنایی بیشتر با روحیات خاص سید رسول سراغ یکی از دوستان این قهرمان رفتیم. عسکری محمدیان نایب قهرمان المپیک همان دوست چند ساله سیدرسول است که هنوز در خلوت خود به یاد این قهرمان اشک می‌ریزد.

محمدیان که از بزرگان کشتی مازندران به شمار می‌رود، گفت: سید رسول چند سال از من بزرگتر بود و در یک دوره‌ای حریف تمرینی او بودم. او نمونه بارز یک انسان بسیار بزرگ با روح عالی بود. تمام ملاک‌های پهلوانی در وجود این قهرمان جمع شده بود. حتی در صمیمانه ترین جمع‌های دوستان بسیار محجوب به حیا بود و کمتر از سختی و زخم زبان اطرافیان گلایه داشت. شاید از کسی ناراحت بود اما هیچ وقت این ناراحتی را درجمع ابراز نکرد. او در ورزش قهرمانی حرفه‌ای فکر می کرد و در زندگی نیز پهلوان بود.

اما چرا سیدرسول با وجود تمام این سجایای اخلاقی و ورزشی نتوانست به مانند دیگر مازنی‌ها در جهان به عنوانی دست پیدا کند؟

محمدحسین محبی در پاسخ به این سوال می‌گوید: من در مسابقات جهانی ۱۹۸۱ به همراه حسینی به یوگسلاوی سابق اعزام شدم. در آن رقابت‌ها سیدرسول به عنوان چهارم رسید. از لحاظ فنی بسیار کشتی‌گیر قابلی بود اما تجربه جهانی نداشت و من نیز مانند او کم تجربه بودم و دست خالی رقابت‌ها را ترک کردیم.

محمدیان که چند سال ریاست هیات کشتی مازندران را بر عهده داشت در خصوص نتایج سیدرسول می‌گوید: تقدیر زمان حسینی را از ایستگاه قهرمانی پیاده کرد و وی پیش از رسیدن به سن ۲۵ سالگی از قطار زندگی پیاده شد. سید رسول حرفه‌ای بود و برای ادامه زندگی قهرمانی برنامه داشت. در آخرین روزها که با وی بودم به من گفت: از کاهش وزن خسته شدم و می خواهم برای مدال‌های جهانی و المپیک تلاش کنم. بعد از کسب این مدال‌ها کشتی را کنار خواهم گذاشت و به زندگی شخصی می‌رسم.

منصور برزگر نیز دیدگاهی نزدیک به محمدیان دارد. سرمربی اسبق تیم ملی کشتی آزاد باور دارد که سیدرسول صاحب سبک بود و اگر تقدیر آن حادثه را برای وی رقم نم‌ی‌زد بی‌تردید چندین سال می‌توانست برای ایران در آسیا و جهان افتخارآفرینی کند. کشتی او در نوع خود جالب و بی نظیر بود.

نوجوان امروز داستان ما با توضیحات بزرگان کشتی ایران به نتیجه‌ای جالب می‌رسد. وی که در ابتدا تنها به دنبال حل معمای یک اسم بود اکنون با یک موضوع کاملا متفاوت روبرو شده و آن هم مفهوم پهلوانی است.

محبی درباره اینکه پهلوان کیست و سیدرسول چرا در قلب مردم پهلوان ماند، می‌گوید:

پهلوان به عنوان یا سکوی جهان نیست بلکه یک قهرمان می‌تواند با منش و اخلاق خود در نهایت به پهلوان دل مردم تبدیل شود و این همان خصلتی بود که سید رسول حسینی را ماندگار کرد. قهرمانان ما تنها الگو ورزشی نیستند بلکه الگوهای رفتاری نیز به شمار می‌روند و جوانان و نوجوانان از این قهرمانان می‌آموزند.

برزگر در تایید سخنان محبی گفت: بله آنچه سید رسول را از هم‌دوره‌ای‌هایش متمایز کرد اخلاق و رفتار وی بود که موجب شد تا امروز نام وی در ذهن مردم مازندران و قهرمانان آن دیدار حک شود.

محمدیان در کنار رفتار و منش پهلوانی از سید رسول به عنوان یک قهرمان حرفه‌ای یاد کرد که اسیر حاشیه‌ها نشد و حتی با وجود حسادت‌های گاه و بی گاه در تنهایی درد و دل می‌کرد و کمتر به دنبال طرح این مسائل در جمع بود. او بارها به من گفت: چرا برخی باید اینگونه باشند؟ چرا برخی حسادت و تنگ‌نظری دارند؟ وی سرشتی پاک داشت که برخی رفتارها برای او قابل هضم نبود اما در برابر این رفتارها نیز واکنش نشان نمی‌داد بلکه برخی مواقع در خلوت با من درد و دل می‌کرد.

و نامی که ماندگار شد

نام سیدرسول حسینی اکنون آدرس کشتی استان مازندران و شهر ساری است. ماندگاری این اسم موجب شده تا رئیس سابق هیات کشتی استان کرمانشاه در این خصوص بگوید: مازندران بزرگان زیادی در کشتی دارد اما کشتی‌دوستان این استان برای تقدیر از سید رسول سال‌هاست که نام وی را بر سالن گذاشتند.

وی گفت: واقعیت این است که قهرمانی برای کشتی‌گیر راحت نیست. اگر یک آزادکار قهرمانی جهان یا آسیا را کسب می‌کند نتیجه سال‌ها تلاش و تمرین است و نباید نادیده گرفته شود. امیدوارم سنت تجلیل از پیشکسوتان در کشور استمرار داشته باشد و قهرمانان ما در ادوار مختلف به فراموشی سپرده نشود.

منصور برزگر نیز باور دارد که کشتی گیران و قهرمانان ایران زمین عمر خود را برای افتخارآفرینی صرف کردند و ماندگاری نام آنان در استان و شهرهای مختلف می‌تواند پیوند زیادی بین نسل‌های مختلف ایجاد کند.