لوی کولویل: دست کم گرفته شدن چلسی از سوی مردم به ما انگیزه می‌دهد؛ می‌خواهم زندگی کودکان محروم را تغییر بدهم

طرفداری | لوی کولویل پس از اینکه شنبه گذشته تعطیلاتش در ترینیداد را نیمه‌ کاره رها کرد تا در یک بازی دوستانه پیش‌ فصل بین شولینگ اف سی و تیم زیر ۱۸ سال چلسی حاضر شود، حال‌ و هوای خوبی داشت.

او در گفتگو با اتلتیک می‌گوید:

سفر دیوانه‌واری برای رسیدن به اینجا داشتم. به خاطر شرکت هواپیمایی، پرواز ارتباطی در میامی را از دست دادم. مجبور شدم هواپیمای دیگری پیدا کنم تا مرا به پاریس و از آنجا به لندن برساند. من بیش از ۲۴ ساعت در سفر بودم، اما می‌خواستم برای این بازی برگردم.

آنهایی که از علاقه کولویل به باشگاه شولینگ اف‌ سی _ که در سطح هفتم فوتبال انگلیس بازی می‌کند _ بی‌اطلاع هستند، شاید از خود بپرسند که چرا این مدافع میانی چنین کاری را انجام داده است. تعطیلات تابستانی کولویل به دلیل حضور در ترکیب چلسی در راه قهرمانی در جام جهانی باشگاه‌ها، کمتر از دو هفته پیش آغاز شد.

اما کولویل با اشتیاقِ کمک به کودکان انگیزه می‌گیرد. اتلتیک آخرین بار در ماه دسامبر در شولینگ اف‌ سی حاضر بود؛ زمانی که یک تست آزاد برای یافتن استعدادها برای آکادمی لوی کولویل (LSC Academy) برگزار شد که رسماً در ماه سپتامبر آغاز به کار می‌کند. همانطور که در آن زمان فاش شد، این بازیکن ۲۲ ساله هزینهٔ یک زمین چمن مصنوعی جدید را نیز برای این باشگاه تأمین کرده است و بازی شنبه در برابر چلسی، افتتاحیهٔ بزرگ این زمین جدید بود.

۱۸۸۸ نفر، که یک رکورد جدید برای باشگاه محسوب می‌شود، در این مسابقه حضور داشتند. در نیمه اول، کولویل با غرور در کنار تعدادی از جوانانی که اولین تیم آکادمی LSC را تشکیل خواهند داد، دور زمین قدم زد.

کولویل می‌گوید:

حضور در اینجا برای من یک اولویت بود. کار سخت زیادی انجام شده است؛ نه فقط از طرف من، بلکه از طرف خانواده‌ام. ما می‌دانیم که این چقدر به آکادمی LSC کمک خواهد کرد. من برای راه‌اندازی آن بسیار هیجان‌زده هستم؛ همه چیز در مورد آن بسیار مثبت است. نمی‌توانستم اینجا نباشم. این یکی از بهترین روزهای زندگی من است؛ حضور تماشاچیان فوق‌العاده بود.

وقتی در نیمه اول با بچه‌های آکادمی در زمین قدم می‌زدم، احساس خیلی خوبی داشتم. می‌شد دید که همه مردم در حال خوش‌گذرانی هستند و وقتی دور زمین می‌گشتیم به ما خوش‌آمد می‌گفتند. این احساس بخشی از برنامهٔ من برای جبران لطف جامعه بود، اما این فقط آغاز کار است.

ارتباط کولویل با باشگاه شولینگ اف‌ سی، که در حومهٔ ساوتهمپتون قرار دارد، قابل درک است. او در نزدیکی آنجا بزرگ شده و عموهایش برای این باشگاه بازی کرده‌اند. یکی از آنها، «دنیل میسون»، در آن روز با یک ضربه آزاد فوق‌العاده زیبا به تیمش کمک کرد تا با نتیجه ۲ بر صفر جوانان چلسی را شکست دهد؛ گلی که لبخند بزرگی بر لبان کولویل نشاند.

کولویل تأکید می‌کند:

این فقط در مورد شولینگ اف‌ سی نیست. من می‌خواهم به هر تعداد کودک محروم که می‌توانم، کمک کنم. با خودم فکر کردم «چطور می‌توانم این کار را انجام دهم؟» فوتبال تنها چیزی است که می‌دانم. من به عنوان یک کودک محروم بزرگ شدم. برای تماشای بازی‌های شولینگ اف‌ سی می‌آمدم و از آنها لذت می‌بردم. این کار مرا خوشحال کرد و باعث شد بخواهم یک فوتبالیست شوم.

اگر بتوانم کمک کنم تا تعداد زیادی از بچه‌ها برای رویدادی مانند این به اینجا بیایند، از حضور در اینجا لذت ببرند و عاشق این ورزش شوند، این می‌تواند زندگی آنها را تغییر دهد. شاید بتوانند به جای ماندن در خیابان‌ها، کار دیگری انجام دهند. این دلیل اصلی است.

بعد از بازی به رختکن رفتم و از بازیکنان تشکر کردم، چون کودکان زیادی آن بیرون هستند که به اندازه من خوش‌ شانس نبوده‌اند. زندگی می‌توانست برای من متفاوت باشد، بنابراین اگر بتوانم به هر تعداد که ممکن است کمک کنم، یک آرزوی جدید برای هدف‌گذاری به آنها بدهم، این کاری است که می‌خواهم در زندگی انجام دهم.

در زمان تعطیلات در ترینیداد نیز کاری انجام دادم. یک جلسه تمرینی با تعدادی از بچه‌های محلهٔ مادربزرگم برگزار کردم. مادربزرگم با من به آنجا پرواز کرد. چند صد نفر حضور داشتند. از جیب خودم تور و سایر وسایل را خریدیم، فقط برای اینکه آنها از چیز دیگری لذت ببرند. انجام این کار به من انگیزه می‌دهد. می‌خواهم یک میراث از خود به جا بگذارم و مردم به من افتخار کنند.

هیچ‌کس نباید نگران این باشد که فعالیت‌های خارج از زمین کولویل، حواس او را پرت کند. برای مثال، چندین نفر در آکادمی LSC مشغول به کار هستند که توسط عمویش دنیل با حمایت «راس وایت»، مربی تیم اصلی، اداره می‌شود.

کولویل اضافه می‌کند:

ما یک گروه واتس‌اپ با حضور من، عموهایم و کارکنان داریم. آنها کسانی هستند که کارهای روزمره را انجام می‌دهند. من می‌خواهم بدانم چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است و اگر لازم باشد چیزی می‌گویم، اما به آنها اعتماد کامل دارم چون آدم‌های واقعاً خوبی هستند.

اگر یکی از بازیکنان آکادمی به یک شغلی حرفه‌ای در هر سطحی برسد، به اندازه کارهایی که خودم انجام داده‌ام برایم ارزش خواهد داشت. اگر من آنها را برای انجام این کار تحت تأثیر قرار داده باشم، امیدوارم آنها نیز وقتی بزرگ‌تر شدند کاری مشابه انجام دهند و به کودکان جامعهٔ خودشان کمک کنند. این تنها چیزی است که می‌خواهم؛ یعنی ایجاد یک زنجیره از جبران لطف و کمک کردن.

کولویل عادت دارد وقتی برای تماشای بازی‌های شولینگ اف‌ سی می‌رود، از او درخواست امضا و عکس یادگاری کنند، اما این بار گویا در سطح دیگری قرار داشت. او در طول بعد از ظهر با درخواست‌های بی‌شماری روبه‌رو شد و با لبخندی بر لب، صدها عکس یادگاری گرفت. شاید چندان جای تعجب نداشته باشد که صدها نفر به او نزدیک شوند، چرا که هواداران چلسی نیز در آنجا حضور داشتند. اما می‌توان حدس زد که قهرمان جهان شدن، شهرت او را حتی بیشتر کرده است.

او، مانند بقیهٔ تیم اصلی چلسی، هفته آینده به تمرینات پیش‌ فصل باز خواهد گشت، اما موفقیت در آمریکا، به گذشته تعلق دارد.

وقتی از او پرسیده شد که چه احساسی دارد که او را قهرمان جهان می‌نامند، پاسخ داد:

انگار واقعی نیست. اینطور نیست که آنجا بنشینم و با خودم فکر کنم: «آه، ما این و آن را بردیم». من متوجه شده‌ام که وقتی چیزی را می‌برید، زندگی تغییر نمی‌کند. هدف من این است که هرچه بیشتر عناوین قهرمانی را به دست آورم، بنابراین به یک مورد نمی‌چسبم. باید جلو بروم و برای هدف بعدی برنامه‌ریزی کنم.

این حس در رختکن بین ما مشترک است. ما در تیم خود یک ذهنیت جاه‌طلبانه داریم و این کاری است که باید انجام دهیم. لیگ برتر کمتر از یک ماه دیگر دوباره آغاز می‌شود و ما باید برای آن آماده شویم.

عدهٔ کمی برای چلسی شانس شکست دادن پاری سن ژرمن، قهرمان لیگ قهرمانان، در فینال را قائل بودند. از بسیاری جهات، می‌شد درک کرد چرا این‌گونه است. نمایندهٔ فرانسه در دو مرحلهٔ قبلی در مجموع شش گل به بایرن مونیخ و رئال مادرید زده بود، بدون اینکه گلی دریافت کند.

کم ارزش شمرده شدن، انگیزه بزرگی شد. چلسی، پاری سن ژرمن را با سبکی از فوتبال کنار زد که باید تضمین کند در آینده بسیار جدی‌تر گرفته خواهد شد.

پایان فصل با ۱۴ برد از ۱۶ بازی نیز برای اولین بار از زمانی که کنسرسیوم «تاد بولی – کلیرلیک» در سال ۲۰۲۲ مالکیت را به عهده گرفت، یک سطح از ثبات را نشان داد. این همچنین به آنها کمک کرد تا جایگاه خود را در بین چهار تیم برتر لیگ تضمین کرده و قهرمان لیگ کنفرانس شوند.

کولویل اعتقاد دارد این یک نشانه خوب است که مسیر آنها تغییر کرده، اما همچنین بیانگر آن است که دست‌ کم گرفته شدن بیرون از استمفوردبریج، به بازیکنان انگیزه خواهد داد تا برای اولین عنوان قهرمانی لیگ از سال ۲۰۱۷ رقابت کنند.

ما مانند بسیاری از تیم‌ها در فصل گذشته فراز و نشیب‌هایی داشتیم. با این حال در اطراف چهار تیم برتر باقی ماندیم و هرگز خیلی عقب نبودیم. در کنار هواداران، واقعاً همه با هم پیش رفتیم و فشار را حفظ کردیم. به نظرم وقتی این اتفاق می‌افتد، چیزی درونتان روشن می‌شود و شما پشت سر هم برنده می‌شوید. این کاری بود که در لیگ برتر انجام می‌دادیم، سپس لیگ کنفرانس را بردیم و با آن ذهنیت وارد جام جهانی باشگاه‌ها شدیم.

احساس می‌شد که هیچکس فکر نمی‌کرد ما حتی در فینال شانسی داشته باشیم و من فکر کردم این بی‌احترامی بزرگی بود. تمام سوالات قبل از بازی بر این اساس بود که «شما نمی‌توانید پاری سن ژرمن را متوقف کنید». من گله‌ای ندارم. این به ما آن عطش را بخشید و ما به همه ثابت کردیم که اشتباه می‌کنند.

این حس وجود دارد که افراد زیادی به ما احترام نمی‌گذارند. ما از این موضوع استفاده کرده‌ایم و به این کار ادامه خواهیم داد. شاید حالا که قهرمان جهان هستیم، این تغییر کند؛ نمی‌دانیم. اما ما با این احساس وارد بازی‌ها می‌شویم که باید چیزی را ثابت کنیم. این به ما آن یک درصد انرژی اضافی را می‌دهد که می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

آیا فکر می‌کنم تیم‌ها حتی بیشتر تلاش خواهند کرد تا چلسی را شکست دهند و بتوانند بگویند قهرمانان جهان را شکست داده‌اند؟ قطعاً، اما این چیز بدی نیست. آنها به ما احترام خواهند گذاشت؛ ولی ما همیشه باید آماده باشیم. ذهنیت ما باید این باشد که هر بازی را ببریم.

احساس می‌کنیم قطعاً می‌توانیم برای لیگ برتر رقابت کنیم. بازیکنانی که در تیم خود داریم، از بهترین‌ها هستند و ما برای این فصل بسیار هیجان‌زده‌ایم تا یک بار دیگر ثابت کنیم که مردم اشتباه می‌کنند.

چشم‌انداز بازی در لیگ قهرمانان برای اولین بار در دوران حرفه‌ای‌ کولویل، چیزی است که او به‌ ویژه مشتاق آن است. مدافع چلسی اعتراف می‌کند:

وقتی آن سرود پخش بشود، مثل یک رویا خواهد بود. صادقانه بگویم، ممکن است کمی احساساتی شوم. وقتی جوان‌تر بودم، بسیاری از بازی‌های لیگ قهرمانان را در استمفوردبریج تماشا می‌کردم. در بازی با بارسلونا، پرچم به دست وارد زمین شدم. بسیاری از کودکان آرزوی بازی در لیگ قهرمانان را دارند، بنابراین این‌که قرار است در آن بازی کنم، برایم باورکردنی نیست. چنین چیزی فوق‌العاده خواهد بود.

وقتی آن آهنگ را می‌شنوید، موهای گردنتان سیخ می‌شود. فرقی نمی‌کند کجا باشید، اگر آن ملودی را بشنوید، می‌دانید که لیگ قهرمانان در پیش است و این حس خاصی دارد.

و با این حرف‌ها، کولویل رفت تا از چند روز پایانی تعطیلات خود لذت ببرد، پیش از آن‌که سختکوشی‌ها دوباره از سر گرفته شود. او قطعاً شایسته آن است.

گل کولویل به ساوتهمپتون