لیزارازو: پاری سن ژرمن و اینتر شبیه هم نیستند اما با اتحاد می جنگند!

به گزارش خبرورزشی، روزنامه اکیب فرانسه در بخش ورزشی خود با بیکسنت لیزارازو چهره محبوب فوتبال فرانسه درباره پاری سن ژرمن، بازی با آرسنال، صعود به فینال و پیش بینی رویارویی با اینتر گفتگو کرده است.

این گفتگوی جذاب را حتما بخوانید؛
قهرمان جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه از شیوه‌ای که پاری سن ژرمن موفق شد آرسنال را با تحمل فشار شکست دهد (۲-۱)، تقدیر کرد—هرچند تیمِ انریکه مثل همیشه کنترل کامل بازی را در اختیار نداشت.

چه عاملی به‌نظر شما تفاوت‌ساز بود؟
همبستگی و اتحاد بازیکنان پاری سن ژرمن در شرایط دشوار. این یکی از ویژگی‌های کلیدی آن‌هاست، چون بازی واقعاً آسانی نبود، مخصوصاً در ۲۰ دقیقه ابتدایی که تحت فشار شدید و پرس تهاجمی آرسنال بودند و عملاً نمی‌توانستند مالکیت توپ را حفظ کنند. فشار بالایی روی‌شان بود تا اینکه اولین موقعیت جدی از سوی خواراتسخلیا در دقیقه ۱۷ به وجود آمد—شوت او به تیر دروازه، شوکی به آرسنال وارد کرد و کمی از فشار کاست.

آرسنال در بازی برگشت چه تفاوتی با بازی رفت داشت؟
بازگشت توماس پارتی باعث شد مرینو جلوتر بازی کند و همین تسلط آن‌ها بر میانه میدان را افزایش داد. آرسنال کاملاً بر جریان بازی مسلط شد، اما پاری سن ژرمن با ضدحملاتی که زمانی از سوی انریکه مورد انتقاد بود، حالا به امضای تیم تبدیل شده، بارها خطرساز شد.

واکنش پاری سن ژرمن پس از گل ساکا چگونه بود؟
پس از گل ساکا در دقیقه ۷۶، تیم دچار تزلزل شد. اما سؤال اینجاست: چرا مارکینیوش آن خطا را مرتکب شد؟ در موقعیتی نبود که مجبور به چنین ریسکی باشد. بلافاصله بعد از آن، ساکا تا آستانه گل دوم پیش رفت، اما پاری سن ژرمن فرو نپاشید. این همان روحیه مقاومتی‌ است که پیش‌تر در بازی مقابل استون ویلا هم دیده بودیم. حالا دیگر فقط تیمی برای کنترل بازی نیستند؛ آن‌ها در دل ناآرامی هم قدرت‌مند ظاهر می‌شوند.

تأثیر غیبت دمبله در ترکیب اصلی چه بود؟
نبود دمبله باعث برهم خوردن توازن تیم شد، به‌ویژه با فشاری که برای رسیدن به فینال وجود داشت. دمبله نقش محوری در حمله پاری سن ژرمن دارد و غیبتش باعث شد بارکولا در نوک قرار بگیرد. خواراتسخلیا در سمت چپ برای مهار ساکا بازی کرد و دوئه در راست. بارکولا که مدت‌ها نیمکت‌نشین بوده، به‌وضوح از نظر ذهنی افت کرده و این روی کیفیت بازی‌اش تاثیر گذاشت.

آیا دوناروما بهترین بازیکن میدان بود؟
قطعاً. دوباره قهرمان شب شد. پاری سن ژرمن باید از او تشکر کند؛ چون با چند واکنش استثنایی، مهاجمان آرسنال را متوقف کرد. همان‌طور که اینتر با زومر درخشید، پاری سن ژرمن هم به دونارومای آماده نیاز داشت. مهار شوت اودگارد فوق‌العاده بود. آرسنال موقعیت‌های زیادی داشت، و اینجاست که نقش یک گلر بزرگ خودش را نشان می‌دهد.

کدام بازیکنان دیگر درخشیدند؟
فابین رویز عالی بود—گل زیبا، حفظ تعادل بازی و خونسردی در لحظات حساس. زمانی حتی جزو گزینه‌های اصلی انریکه نبود، اما حالا شبیه دوران درخشش‌اش در تیم ملی اسپانیاست. خواراتسخلیا هم با جنگندگی‌اش، در تمام زمین موثر بود و تیم را به جلو می‌راند.

چه ویژگی‌هایی پاری سن ژرمن را به پیروزی رساند؟
این تیم حالا بلد است در رنج و سختی هم برنده شود. زمانی چنین بازی‌هایی را واگذار می‌کردند. اما حالا حتی وقتی درخشان نیستند و بازی در اختیارشان نیست، باز هم تسلیم نمی‌شوند. لوییس انریکه حالا یک “تیم واقعی” ساخته، تیمی که نه فقط با تاکتیک، بلکه با اتحاد می‌جنگد.

فینال را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
اینتر و پاری سن ژرمن شباهتی به هم ندارند، اما هر دو تیم‌هایی واقعی و متحدند؛ تیم‌هایی که می‌توانند سختی را تاب بیاورند و با هم بجنگند. اینتر، تیمی فیزیکی، سخت‌جان و خشن است، با روحیه‌ای تمام‌عیار جنگنده. در مقابل، پاری سن ژرمن تیمی است باطراوت، با مهاجمانی فوق‌العاده بااستعداد که هر لحظه می‌توانند جریان بازی را تغییر دهند.