هانسی فلیک به شکلی که هرگز ندیده بودید؛ پدری مهربان وسط یک جشن شهری!

به گزارش خبرورزشی، سرمربی آلمانی بارسلونا، با همان منش گرم و صمیمی‌اش، در جریان رژه قهرمانی تیم در خیابان‌های شهر، هر آنچه هواداران خواستند با مهربانی امضا کرد، شال بارسا را به گردن انداخت، تلاش کرد کاغذ رنگی بپراکند و با گوشی خود لحظاتی از این تجربه را ضبط و با دیگران به اشتراک گذاشت.

هانسی فلیک طبق انتظار، نه غوغایی به‌پا کرد و نه خارج از روال جشن عمل کرد. اما به شیوه‌ای دلنشین، بدون شلوغی و هیاهو، از لحظه‌لحظه این تجربه نخستش به‌عنوان مربی بارسلونا لذت برد؛ تجربه‌ای که با لبخند همیشگی‌اش همراه بود و تمام توجهش معطوف پاسخ به هوادارانی بود که مشتاقانه نامش را فریاد می‌زدند.

او عینک آفتابی زده بود تا با آفتاب تند روزی تقریباً تابستانی مقابله کند و همان تی‌شرت مخصوص جشن را به تن داشت که بازیکنان و اعضای کادر فنی نیز پوشیده بودند. با یک قوطی آبجو بدون الکل از برند Free Damm در دست، راهی رژه شد و خیلی زود فهمید که یکی از محبوب‌ترین چهره‌های جشن است. گرچه در طول مسیر بر روی اتوبوس جابه‌جا می‌شد، اما بیشتر اوقات در یک طرف مستقر می‌ماند تا به مردم نزدیک‌تر باشد.

هرگاه کسی از او می‌خواست چیزی را امضا کند، بی‌درنگ آماده می‌شد تا پیراهن، شال، کلاه یا هر چیزی را که به سویش پرتاب می‌شد، امضا کند. در یکی از لحظات، شالی که برایش فرستاده شده بود روی زمین افتاد و فلیک بلافاصله از مسئول امنیت آن بخش خواست آن را بردارد تا بتواند امضا کند.

او که نمی‌خواست لحظات این جشن به فراموشی سپرده شود، چندین بار با موبایلش فیلم سلفی گرفت و حتی به نظر می‌رسید در حال تماس تصویری با یکی از نزدیکانش باشد، در حالی که با حالتی شوخ و با دقت، موهایش را مرتب می‌کرد. در آن زمان، شال بارسا را به گردن انداخته بود.

حمایتگرِ فرمین
فلیک در طول رژه بارها با لبخند دست تکان داد و در کنار آن، دو اتفاق بامزه نیز رقم خورد. یک‌بار، لوله‌ای از کاغذهای رنگی که بازیکنان به اتوبوس آورده بودند را برداشت اما نتوانست آن را فعال کند و فرمین لوپز، بازیکن جوان و همیشه حاضر در صحنه، به کمکش آمد. در لحظه‌ای دیگر، زمانی که فرمین با شور فراوان شال خود را در باد می‌چرخاند، تعادلش را از دست داد و فلیک با دقت و حمایتی پدرانه او را گرفت تا از اتوبوس نیفتد.

همچنین تصویری بامزه از فلیک ثبت شد، زمانی که مشغول امتحان کردن آب‌نبات‌هایی بود که بازیکنان جوان‌تر تیم می‌خوردند؛ صحنه‌ای که شادی و خوش‌حالی یک مربی قهرمان را به‌خوبی به تصویر کشید.