توپ طلا به ایتالیا برمی گردد؟

به گزارش خبرورزشی، گاتزتا دلواسپرت معتقد است رم و میلان باید تلفن را بردارند و کارلتو را استخدام کنند!

در فوتبال، همانند زندگی، گاهی فرصت‌هایی پیش می‌آیند که ارزش‌شان فراتر از سود فوری یا نتایج کوتاه‌مدت است. فرصت، برخلاف موقعیت، دعوتی‌ست برای یک تصمیم بزرگ، نه صرفاً یک منفعت زودگذر. حالا نوبت کارلو آنچلوتی‌ست؛ مربی‌ای که پس از حذف تلخ رئال مادرید از لیگ قهرمانان، ناگهان در بازار مربیان، «آزاد» ایستاده. فدراسیون فوتبال برزیل مدتی‌ست چشم به جذب او دارد، اما هنوز هیچ‌چیز قطعی نیست. پرسش اصلی اینجاست: آیا آنچلوتی مسیر حرفه‌ای‌اش را از باشگاه به تیم ملی تغییر خواهد داد؟ یا آماده است برای یک پروژه اصیل و ریشه‌دار، دوباره به جایی بازگردد که فوتبال برایش معنا داشت؟

پاسخ روشن نیست – چون با مردی طرفیم که خواندن ذهنش ساده نیست؛ کسی که می‌توان او را «توپ طلا»ی مربیان دانست: از نظر شخصیت، کارنامه، و سبک کار. اما اگر قرار باشد بازگشتی در کار باشد، حالا زمانش است. فرصتی برای این‌که کارلتو، پیش از انتخاب مسیر بعدی، احساس کند کجا بیشتر به او تعلق دارد. این فرصتی‌ست که بیش از همه، باید توسط میلان و رم جدی گرفته شود؛ دو باشگاهی که ردپای‌شان در زندگی و فوتبال او حک شده.

در میلان، ۱۶۰ بازی انجام داد، و سپس در نقش مربی، ۸ سال آن‌جا ماند و همه‌چیز را فتح کرد: لیگ، اروپا، جهان. اما پیش از آن، در رم بود که فوتبالش شکل گرفت. ۲۲۷ بازی، یک اسکودتو، و رشد در کنار استادانی همچون لیندهولم و دینو ویولا. رم، شهری که هنوز هم هر وقت فرصتی باشد، به آن بازمی‌گردد. بخشی از قلبش همان‌جا مانده.

آیا می‌توانند متقاعدش کنند؟

شاید هیچ پاسخ قطعی وجود نداشته باشد. اما بی‌تردید میلان این توان را دارد که نه‌تنها با یک قرارداد چشمگیر، بلکه با وعده‌ی احیای هویت تیم، او را وسوسه کند. پروژه‌ای برای بازسازی تیمی مستعد اما گمشده، و آغاز چرخه‌ای تازه. در رم نیز، فریدکین‌ها—مالکان آمریکایی که اهمیت پیوندهای انسانی و وفاداری را فهمیده‌اند—می‌توانند قدمی فراتر بگذارند: دعوت از آنچلوتی نه فقط برای هدایت تیم، بلکه برای بازتعریف کل باشگاه. او می‌تواند، شاید کنار کلودیو رانیری، نقشی عمیق‌تر از مربی ساده داشته باشد؛ چهره‌ای که هواداران با او احساس نزدیکی می‌کنند، همان‌گونه که در دوره‌ی مورینیو دیده شد.

کارلتو، بازگشتی اصیل؟

آیا آنچلوتی حاضر است چنین پیشنهادی را بپذیرد؟ شاید. او همراه پسرش داویده، در اروپا هرچه بوده را تجربه کرده، زبان‌ها آموخته، و مهم‌تر از همه، یاد گرفته چطور سبک‌ها و فرهنگ‌های مختلف را کنار هم بنشاند. تجربه‌ای که حالا می‌تواند در پروژه‌ای ریشه‌دار در وطنش به کار بیاید.

البته برزیل، یا یکی از غول‌های لیگ برتر، هنوز در میدان‌اند و برگ‌های قوی در دست دارند. اما بوی یک پروژه اصیل – ترکیبی از رمانتیسم و عقلانیت – هنوز هم در فوتبال قدرت دارد. میلان و رم، اگر هوشمندانه عمل کنند، می‌توانند آنچلوتی را دوباره به جایی بازگردانند که همه‌چیز برایش شروع شد.

در برابر چنین فرصتی، بی‌تفاوتی اشتباه است. کافی‌ست تلفن را برداشت و پرسید:
کارلتو، چه می‌گویی؟