من با ریکاردو ساپینتو درگیر شدم/ استقلال قهرمان شد، برایم پرونده ساختند!/ می‌دانم چه کسی در استقلال با دلال‌ها ارتباط دارد

به گزارش خبرورزشی، پرویز مظلومی سرمربی اسبق استقلال که سابقه قهرمانی با این تیم در جام باشگاه‌های آسیا تحت عنوان مربی را هم دارد، در سی و چهارمین سالگرد دومین و آخرین قهرمانی آسیایی استقلال باما به گفتگو نشست.

مظلومی حرف‌هایی زد که بدون شک سر و صدای بسیار زیادی راه می‌اندازد.

از قهرمانی استقلال در آسیا شروع کنیم. اتفاقی که هفتم مرداد سال ۱۳۷۰ رخ داد و حالا در سالگرد آن هستیم.

قبل از اینکه وارد مباحث استقلال شویم، باید به خانواده محترم بهبهانی بابت از دست دادن پسر عزیزشان تسلیت بگویم و امیدوارم آقای هدایت الله بهبهانی  که الان در بیمارستان بستری است، سلامتی خود را بازیابد. پیرامون سوال شما هم باید گفت بله. روزی بسیار ارزشمند و فراموش نشدنی در تاریخ استقلال و فوتبال ایران. یادش بخیر قبل از سفر به بنگلادش یک اردو در منطقه سالار دره مازندران برگزار کردیم و همان اردو نقش بسیار موثری در قهرمانی ما داشت. آنجا روزی سه جلسه تمرین می‌کردیم و ستارگانی که در آن مقطع عضو استقلال بودند، واقعاً همکاری کردند تا در اوج آمادگی راهی بنگلادش شویم.

و به بنگلادش رسیدید.

ما در بدترین شرایط آب و هوایی به بنگلادش رسیدیم. اواخر تیر ماه بود و گرما و شرجی در ین کشور بیداد می‌کرد اما خوشبختانه این عوامل نتوانست مانع قهرمانی استقلال شود. خدا رحمت کند ناصرخان حجازی را. ایشان در آن مقطع سرمربی محمدان بود و واقعا به ما کمک کرد. انصافاً حجازی گردن استقلال حق دارد و بگذارید اینجا بگویم بر خلاف شایعاتی که چند سال قبل راه افتاد، ایشان و منصور خان پورحیدری خدا بیامرز اصلاً بر سر جدال استقلال- محمدان با یکدیگر توافق نکردند. این شایعه عجیب و بسیار غلطی است که مطرح شدو من الان اصل مطلب را به شما می‌گویم.

بفرمایید.

ما در روز پایانی مرحله گروهی باید با محمدان بنگلادش بازی می‌کردیم و صعود استقلال به واسطه پیروزی برابر نمایندگان کره شمالی و تایلند قطعی شده بود اما تیم حجازی حتماً باید بازی را می‌برد تا صعود می‌کرد. محل اقامت محمدان با استقلال متفاوت بود و شب مسابقه مرحوم حجازی به هتل ما آمد. ناصرخان با صراحت به ما گفت: اصلاً به تیم من رحم نکنید و با تمام وجود بازی کنید. در نهایت هم مسابقه با تساوی یک بر یک تمام شد و محمدان بنگلادش به خاطر همان نتیجه نتوانست راهی مرحله نیمه نهایی شود اما حجازی و پورحیدری در آزمون اخلاق مثل همیشه سربلند شدند.

ما در چنین وضعیتی قهرمان شدیم اما برخی دوستان هنوز هم می‌خواهند قهرمان شدن استقلال را لوث کنند. برایم عجیب است ‌آنهایی که می‌گویند استقلال در تورنمنتی سطح پایین قهرمان آسیا شد، خودشان چرا نتوانستند آسیا را فتح کنند؟!

و رسیدیم به بازی فینال و پیروز شدن مقابل نماینده چین.

بله مقتدرانه تا فینال رسیدیم و تیم قدرتمند لیائونینگ چین را هم در هفتم مرداد سال ۱۳۷۰ با نتیجه ۲ بر یک شکست دادیم تا ستاره دوم روی پیراهن ما بنشیند. البته استقلال واقعاً بدشانسی آورد چون چند ماه بعد در قطر می‌توانستیم برای سومین مرتبه نیز فتح آسیا را جشن بگیریم اما از بد حادثه مجید نامجو مطلق، امیر قلعه نویی و رضا احدی خدا بیامرز مصدوم شدند و به آن مسابقات نرسیدند. از طرف دیگر شاهرخ بیانی هم در نیمه نهایی محروم شد و مقابل الهلال در فینال نتوانست بازی کند، در چنین شرایطی کارمان با الهلال به ضربات پنالتی کشیده شد و در بدشانسی باختیم اما باز هم افتخار ارزشمندی است که در سال ۱۳۷۰ شمسی استقلال قهرمان و نایب قهرمان آسیا شد.

برگردیم به بنگلادش و و ماجرای معروف هزینه اضافه بار که همه پول روی هم گذاشتید و پرداخت کردید.

در آن زمان رفاقت حرف اول را می‌زد و دوستی میان بچه‌ها آنقدر زیاد بود که مشکلات مالی را تحمل می‌کردند. در فرودگاه بنگلادش برای بازگشت به تهران به خاطر پرداخت پول اضافه بار هر کدام ۵۰ دلار از جیبمان گذاشتیم. البته جالب است بدانید بعد از قهرمانی هنگامی که می‌خواستیم هتل را ترک کرده و راهی فرودگاه شویم، به ما گفتند شما به هتل بدهکارید و اجازه خروج ندارید! خلاصه ماجرا بالا گرفت و آقای اولیایی کار را جمع و جور کرد. استقلال در حالی قهرمان شد که فقر امکانات موج می‌زد. باور کنید ما در زمینی تمرین می‌کردیم که حتی رختکن هم نداشتیم. ما بدون رختکن قهرمان آسیا شدیم.الان دیدن بطری‌های آب معدنی کنار زمین تمرین یک نکته کاملاً عادی است ولی در سال ۱۳۷۰ کلمن آب یخ کنار زمین می‌گذاشتیم. اتفاقات و ماجراهایی که شاید برای هواداران جوان استقلال اصلاً قابل باور نباشد ولی عین حقیقت است

نمی‌شود با پرویز مظلومی صحبت کرد ولی از شرایط این روزهای استقلال نپرسید. بدون تعارف باید گفت هواداران اصلاً از وضعیت مدیریت باشگاه و اتفاقات رخ داده در عرصه نقل و انتقالات تابستانی راضی نیستند.

در مورد شرایط کنونی استقلال قبل از هر چیز باید بگویم متاسفم که حسین حسینی را از دست دادیم. اینهمه سال روی حسینی سرمایه‌گذاری شد اما حالا به همین راحتی رفت. برایم عجیب است که آقای تاجرنیا مصاحبه کرد و گفت هیئت مدیره به این جمع‌بندی رسید! یعنی چه؟ اصلا هیئت مدیره نباید در ماجرای حسینی دخالت می‌کرد چون چنین مواردی در حیطه تصمیم گیری مردان فنی باشگاه است. البته بماند که استقلال اصلاً کمیته فنی ندارد! بحث یارگیری باید به مدیرعامل واگذار شده و پروژه‌ای باشد که توسط او و سرمربی جلو برود. آقایان با ما که کاری ندارند و اصلاً زنگ نمی‌زنند اما امثال پرویز مظلومی با استقلال بزرگ شده و تا آخرین روز زندگی خود دغدغه این تیم را دارند.

در دوره مدیرعاملی مصطفی آجرلو من خودم یکی از اعضای هیئت مدیره بودم و با فضای ارشد مدیریتی استقلال اصلاً بیگانه نیستم. در آن مقطع تقسیم کار به معنای واقعی کلمه صورت گرفته بود و کسی در کار دیگری دخالت نمی‌کرد. همه چیز سر جای خودش بود و حاصل آن هم قهرمانی بدون شکست و مقتدرانه استقلال در لیگ بیست و یکم شد. البته بماند که بعد از قهرمانی استقلال، ما را به سازمان بازرسی بردند و برایمان پرونده تشکیل دادند! در آن زمان صحبت بود که چرا رقم قراردادها افزایش پیدا کرده و در نهایت هم تبرئه شدم ولی از دوستان عزیز در سازمان بازرسی تقاضا می‌کنم به وضعیت استقلال ورود کنند. وارد شوند و در مورد رقم قراردادها و بازیکنان خارجی تحقیق کنند. استقلال از هلدینگ خلیج فارس استفاده می‌کند که یک ارگان مردمی است و بودجه‌ای که وارد این باشگاه می‌شود حکم بیت المال را دارد بنابراین باید دقیقاً مشخص شود که این پول‌ها چگونه مصرف می‌شود. یک آدمی که قبلاً در فرایند خصوصی‌سازی استقلال نقش آفرینی کرده و حاشیه ساز شده بود، همین الان هم در هیئت مدیره باشگاه آدم دارد.

شما سال ۹۹ در گفتگو با خبرورزشی با صراحت اعلام کردید مربیان خارجی به استقلال می‌آیند، با احساسات هواداران بازی می‌کنند، شال گردن آبی می‌چرخانند و در نهایت وقتی پای پول در میان باشد، حتی از یک دلار هم نمی‌گذرند.

دقیقاً این حرف را زدم و هنوز هم به آن معتقدم. مگر وینفرد شفر استقلالی بود؟ او فقط در استقلال کار کرد و بلافاصله بعد از اینکه جدا شد هم سراغ پولش رفت و تمام و کمال دریافت کرد. استراماچونی هم همینطور. این مربی ایتالیایی از نظر هواداران ما قابل احترام است و من به عنوان یک پیشکسوت زحماتش در استقلال را کتمان نمی‌کنم اما دقیقاً یادم می‌آید که ما فروردین سال ۱۴۰۲ به خاطر بدهی به همین آقا از رقابت‌های آسیایی حذف شدیم. همین آقای استراماچونی حتی حاضر نشد ۲۰۰ یورو به استقلال تخفیف بدهد و ما مجبور شدیم رقم مذکور را که به خاطر دیر رسیدن پول به حسابش، از نظر فیفا به عنوان جریمه در نظر گرفته شده بود، دوباره جداگانه به حسابش بریزیم. الان هم داستان آقای ساپینتو همین است. مگر ایشان قبلاً یک بار از استقلال شکایت نکرده؟

بله. شکایت کرده است.

خب شما شک نکن که اگر دستمزدش به تعویق بیفتد دوباره همین کار را می‌کند اما یک سرمربی داخلی و استقلالی هرگز دست به چنین کاری نمی‌زند. آقای ساپینتو آمده و سرمربی یکی از مطرح‌ترین تیم‌های آسیایی شده اما سر استقلال منت می‌گذارد! شک نکن اگر پولش را ندهیم دوباره شکایت می‌کند. مگر می‌شود که ایشان ابتدا بگوید عیسی آل کثیر در لیست من قرار دارد ولی وقتی سیگنال منفی هواداران را ببیند، مدعی شود که درخواستی برای جذب این بازیکن نداده است؟ اصلا چرا استقلال باید سراغ یک دروازه‌بان ۳۸ ساله رفته و با کسی که یک سال است از فوتبال خداحافظی کرده، صحبت کند تا دوباره او را به میدان برگرداند؟ ما حسینی را در سال جام جهانی از دست می‌دهیم تا برویم سراغ یک گلر ۳۸ ساله؟ حالا که حسینی از دست رفته، به جای چنین دروازه‌بانی با امثال امیر عابدزاده مذاکره کنیم. امیر شایستگی این امر را دارد و به نظرم تحت هر شرایطی بهتر است که پول استقلال در جیب یک فوتبالیست ایرانی برود. مگر ما در عرصه‌های دیگر کشور که پیشرفت کردیم، سراغ خارجی‌ها رفتیم؟ همین جوانان ایرانی در صنعت نظامی، اقتصادی و... برایمان کار کردند بنابراین باز هم می‌توانیم به آنها اعتماد کنیم.

به نظرتان بهتر بود مجتبی جباری را نگه می‌داشتیم یا سراغ ساپینتو می‌رفتیم؟

مجتبی جباری استقلال را قهرمان جام حذفی کرد ولی ساپینتو فقط یک سوپرجام برایمان به دست آورد اما نمی‌دانم چرا این همه روی او مانور می‌شود؟ آقایانی که مرتب از این مربی تعریف می‌کنند، یادشان باشد که همین آقا نتوانست پرسپولیس را در دربی شکست بدهد و علاوه بر لیگ بیست و دوم، جام حذفی را هم از دست داد. تازه رفتارش در کنار زمین هم که اظهر من الشمس بود. من در هیئت مدیره استقلال یک بار هنگام جلسه‌ای که با او برگزار کردیم، رسماً با ساپینتو درگیری لفظی پیدا کردم و تاکید داشتم حرکاتی که کنار زمین انجام می‌دهد جدا از اینکه پرستیژ استقلال را پایین می‌آورد، به لحاظ فنی هم به تیم لطمه وارد می‌کند چون وقتی بازیکن می‌بیند مربی او لب خط درگیر شده، قطعاً پرخاشگر می‌شود و استقلال ضررش را می‌بیند. خودتان دیدید که ما در لیگ بیست و دوم ۷ بار از وجود سرمربی تیم محروم شدیم چون این آقا یا اخراج شده بود و یا محرومیت انضباطی داشت.

به نظرم قهرمانی استقلال در جام حذفی با مجتبی جباری ارزشمندتر از فتح سوپرجام همراه با ریکاردو ساپینتو است بنابراین من معتقدم باشگاه به جای آوردن این مربی پرتغالی باید جباری را به عنوان سرمربی حفظ می‌کرد و یک تمرین دهنده خوب خارجی هم کنارش می‌گذاشت.

و به عنوان سوال آخر، استقلال فصل گذشته بازیکنان خارجی گرفت که اغلب آنها از نظر کیفیت در سطح پایینی بودند و گروهی از هواداران تیم معتقدند سود اصلی در این اتفاق به جیب دلال‌ها رفت چون این نفرات عملاً کمکی به استقلال نکردند.

من سال‌ها در استقلال حضور داشته و با این تیم زندگی کرده‌ام بنابراین بالا و پایین آن را به خوبی می‌شناسم. پرویز مظلومی خیلی خوب می‌داند استقلال با کدام دلال کار می‌کند، کدام واسطه برای باشگاه بازیکن می‌آورد و چه کسی در داخل ساختار استقلال با این نفرات در ارتباط است ولی الان نمی‌خواهم حرفی بزنم که بعداً آقایان مدعی شوند پرویز مظلومی تیم را بر هم ریخت. فقط با صراحت تاکید می‌کنم که آقایان! در روزهای باقیمانده تا شروع لیگ بیست و پنجم بازیکن خارجی بنجول نخرید.

و حرف آخر؟

به آقای نظری جویباری صراحتاً می‌گویم اگر می‌خواهی کار کنی مقتدرانه کار کن چون یک روز حضور با اقتدار در استقلال به صد سال مدیریت فرمایشی می‌ارزد. در مورد استقلال حرف زیاد است ولی الان بیشتر از این صحبت نمی‌کنم تا جو تیم در آستانه شروع فصل متلاطم نشود. پرویز مظلومی تا ابد استقلالی می‌ماند و تحت هر شرایطی دوست دارد موفقیت این تیم را ببیند.