میرزاآقابیک: لباسِ مدیریتی به تن جواد داوری بزرگ است!/ اعزام بازیکن ۵۴ ساله «پوست‌اندازی» است؟/ آینده روشنی برای بسکتبال ایران متصور نیستم

حسن میرزاآقابیک در گفت‌وگو با میزان، ضمن اشاره به شرایط بسکتبال ایران اظهار داشت: مشخص نیست چرا برای مسابقاتی که در سطح دیویژن B بانوان است، از لفظ تاریخ‌سازی و افتخارآفرینی در مسابقات غرب آسیا استفاده می‌شود آن هم در حالی که حتی کشورهای لبنان و سوریه و عراق هم در این سطح پایین از مسابقات حضور نداشتند. این جوسازی‌ها برای همگان از جمله من به عنوان یک شخصیت بسکتبالی عجیب است.

وی در ادامه در رابطه با رئیس فدراسیون بسکتبال افزود: جواد داوری دارای ۲ وجهه شخصیت است؛ او یک قهرمان ملی به شمار می‌رود که برای من و امثال من قابل احترام است، اما در بحث مدیریت کلان و بزرگ خانواده بودن، باید آن لباس مدیریتی به اندازه تن آدم باشد و جواد داوری در وجهه دوم خود کوچک است و به نظر من این لباس مدیریتی خیلی بزرگ‌تر از تن داوری است.

پیشکسوت بسکتبال ایران تصریح کرد: اصلاً آینده روشنی برای بسکتبال ایران متصور نیستم. من اگر انتقادی می‌کنم یواشکی نیست و چیزهایی نیست که غیرقابل درک باشد؛ یک بار در اوایل حضور داوری به فدراسیون رفتم و با او صحبت کردم و دیگر نرفتم؛ کار بزرگ آدم بزرگ می‌خواهد و این باور من است.

وی ادامه داد: بسکتبال ایران بعد از غضنفری رو به سقوط رفت و مرحوم محشون نیز زحمات زیادی کشید اما از میوه رسیده استفاده کرد و در انتها که رفت هیچ چیزی برای بسکتبال باقی نماند؛ اختلاف‌نظر شدیدی با محشون در برنامه‌ریزی‌ها داشتم و این اتفاق حتی در دوران ریاست طباطبایی نیز رخ داد و اکنون هم در زمان جواد داوری می‌گویم که یک بسکتبالیست نمی‌تواند مدیر خوبی باشد و باید پارامترهای دیگری نیز همچون مدیریت صنعتی هم به همراه خود داشته باشد. در هر صورت برای او آرزوی موفقیت دارم و حرف دلم را می‌زنم. 

میرزاآقابیک مطرح کرد: با وجود تمام تبلیغات کذبی که از سوی فدراسیون بسکتبال انجام می‌شود، وضعیت بسکتبال ایران اسفناک و دردآور است؛ شاید پیدا شدن اتفاقی یک حامد حدادی جوان دیگر بتواند تمام این تیره‌روزی‌ها را کنار بزند و قطعاً موفقیت و به سعادت رساندن بسکتبال از توان این عزیزانی که در رأس کار هستند خارج است و باید امیدوار به شانس و ظهور اتفاقی یک ستاره جدید دیگر باشیم چون در راستای نسل‌سازی هم کاری نکرده‌اند که این‌قدر از آن صحبت می‌کنند.

میرزاآقابیک در رابطه با موضوع نسل‌سازی در بسکتبال ایران اشاره کرد: جواد داوری در حالی از الفاظی مانند «پوست‌اندازی» استفاده می‌کند که تیم ملی بسکتبال زنان ایران، یک ۵۴ ساله را به عنوان بازیکن به مسابقات اعزام می‌کنند و او را هم بازی نمی‌دهند و واقعاً نمی‌دانم این مدیران فعلی فدراسیون دنبال چه هستند؟ دنبال چه می‌گردند؟ چه اهدافی را دنبال می‌کنند؟ چه اتفاقی در بسکتبال ایران افتاده و چه چیزی در بسکتبال ایران با حضور داوری تغییر کرده است؟ چه اتفاقی برای استان‌هایی که روزگاری در بسکتبال آوازه داشتند و اکنون هیچ چیزی از آن‌ها باقی نمانده، رخ داده است؟ نمایندگان بسکتبال گرگان و خوزستان شاید روی‌هم‌رفته چهار یا پنج بازیکن بومی نداشته باشند که همه این مسائل به خاطر بی‌برنامگی بودن این دسته از مدیران است.

وی در ادامه یادآور شد: می‌روند در پلی‌آف‌های بسکتبال ۲ بازیکن خارجی می‌آورند و پول‌های مفت را خرج آن‌ها می‌کنند که هیچ سودی برای بسکتبال ندارد. اگر یک بازیکن خارجی در طول فصل برای یک تیم بازی کند، جوانان ایرانی هم می‌توانند از تجربیات و حرکات آن‌ها آموزش ببینند اما صرف استفاده کوتاه مدت از بازیکنان خارجی چه آورده‌ای برای بسکتبال ایران دارد؟ ته ماجرا را در همین تیم ملی بسکتبالمان ببینید که حال و روزش این است و به این وضعیت باورنکردنی و اسفناک دچار شده است. پس برنامه‌ریزی و مدیریت کلان این مدعیان اشتباه است.

پیشکسوت بسکتبال ایران تأکید کرد: سازمان لیگ بسکتبال ایران مشکل دارد؛ اگر لیگ برگزار می‌کنید به معنای رفت‌وبرگشت است، پلی‌آف و دو از پنج و پنج از شش و ساخت شیوه‌های دیگر که اسمش لیگ نیست! خرج‌تراشی برای باشگاه‌های لیگ برتر بسکتبال کار درستی نیست.

وی خاطرنشان کرد: گردش مالی بسکتبال نزدیک به ۷۰۰ میلیارد تومان است؛ آیا واقعاً کاری با این پول انجام شده است؟ بروید با دلار ۱۰۰۰ تومانی هم آن زمان را مقایسه کنید؛ من انتقاد نمی‌کنم و حرف‌های دلم را می‌زنم و تک‌تک این صحبت‌ها را می‌توانم به هر صورتی اثبات کنم و اگر هم پشت‌سر من صحبت‌هایی مطرح می‌کنند اهمیتی ندارد و به هر صورت از وجهه قهرمانی، افراد بسکتبالی برای من قابل احترام هستند، اما لباسی که به تن مدیرش بزرگ است را نمی‌توان انکار کرد!

میرزاآقابیک در رابطه با مجمع انتخاباتی این فدراسیون گفت: من کاری به مجمع انتخاباتی فدراسیون بسکتبال ندارم، اما اگر بسکتبال می‌خواهد موفق‌تر باشد و مجدداً به جایگاهی که در گذشته داشته نزدیک شود، یک بزرگ برای خانواده خود می‌خواهد که این لباس مدیریتی به اندازه تنش باشد؛ جواد داوری از منظر قهرمانی و حضور در دوران بازیگری بسکتبال قابل احترام است، اما از نظر مدیریتی کارنامه قابل قبولی ندارد.

وی در رابطه با احتمال حضورش در مجمع انتخاباتی فدراسیون بسکتبال تصریح کرد: من در دور پیشین ثبت‌نام کردم و بعد از آن به من گفتند که اعتراض بنویس و من هم اعتراضم را در دبیرخانه فدراسیون نوشتم اما کسی جوابم را نداد! من فکر می‌کنم تمایلی وجود ندارد که امثال من در فدراسیون بسکتبال باشند چون ما بدهکار به جایی نمی‌رویم و به دنبال بزرگ کردن افراد کوچک نیستیم و هیچ‌گونه اعمال نفوذی هم نمی‌توانند روی من صورت دهند. من هیچ‌گونه وابستگی جناحی ندارم و با وجود اینکه جزو مدیران موفق در عرصه مدیریت ورزش کشور بوده‌ام، در انتخابات ورود نمی‌کنم.

وی درباره دلیل خود برای عدم ورود به انتخابات گفت: انگیزه‌ای برای ورود به انتخابات فدراسیون ندارم چراکه افرادی که دور این میزهای بسکتبال و در هیئت‌های استانی نشسته‌اند هیچ‌گونه درک درست و صحیحی از شرایط بسکتبال و این رشته ندارند و به جرأت می‌توانم بگویم که ۸۰ درصد آن‌ها سیاسی هستند و دنبال بودن و نبودن‌های خودشان هستند؛ اصلاً بسکتبال برایشان اهمیتی ندارد. تنها در صورتی به انتخابات ورود خواهم کرد که از من خواسته شود و درخواست کنند و احساس کنم بتوانم شرایط مناسبی برای بسکتبال ایجاد کنم، چون چندین بار سرِ امثال ما بریده‌اند و دیگر اسیر این بازی‌ها نخواهیم شد!